روزه، مراد نفس و شهوت سرشت حيوانى را مى‌ميراند و در آن صفاى دل، پاكى اندام و آبادى ظاهر و باطن، شكر نعمت‌ها و نيكى به فقرا [نهفته‌] است.

و نيز فرمود:

«الصِّيامُ جُنَّةُالْعَبْدِ الْمُؤْمِنِ يَوْمَ الْقِيامَةِ كَما يَقى‌ احَدَكُمْ سِلاحُهُ فِى الدُّنْيا» [1]

روزه، سپر بنده مؤمن در روز قيامت است، همان‌طور كه اسلحه شما در دنيا شما را حفظ مى‌كند.

اقسام روزه‌

الف- واجب‌

برخى از روزه‌هاى واجب عبارتند از: روزه ماه رمضان، روزه كفّاره و روزه نذر، عهد و قَسَم.

ب- حرام‌

بعضى از روزه‌هاى حرام عبارتند از: روزه عيد فطر و قربان، روزه روزى كه انسان نمى‌داند آخر شعبان است يا اوّل ماه رمضان، در صورتى كه به نيّت اول رمضان روزه بگيرد، روزه مستحبى زن در صورت از بين رفتن حق شوهر، روزه مستحبى فرزند در صورت اذيّت پدر و مادر يا جَد و روزه كسى كه روزه برايش ضرر دارد. (تحريرالوسيله، ج 1، ص 300 و توضيح‌المسائل، م 1739- 1744)

ج- مكروه‌

روزه مكروه مانند روزه روز عاشورا و روزه روزى كه انسان شك دارد عرفه است يا عيد قربان. (م 1747)

د- مستحب‌

روزه مستحبّى عبارت از روزه تمام روزهاى سال غير از روزه‌هاى حرام و مكروه است. بعضى از روزه‌هاى مستحب كه بيشتر مورد تأكيد و سفارش است عبارتند از:

1- بحار الانوار، ج 96، ص 250 ـ 251.