سؤال: آيا ارتكاب صغائر هم تعزير دارد يا نه؟

جواب- در صورت صلاحديد حاكم شرع تعزير مى‌شود. [1]

برخى از كارهايى كه موجب تعزير شرعى مى‌شود عبارتند از:

1- هر فحشى مانند «اى ديّوث»، يا هر تعريضى به آنچه كه طرف مقابل، آن را ناپسند مى‌شمرد و در عرف و لغت او مفيد قذف نيست، به سبب آن، تعزير ثابت مى‌شود؛ مثل اينكه بگويد: «تو حرام زاده‌اى» يا «اى حرام زاده» يا «اى فرزند حيض»، يا به همسرش بگويد: «تو را باكره نيافتم»، يا بگويد: «اى فاسق»، «اى فاجر»، «اى شارب الخمر» و امثال اينها كه موجب استخفاف به ديگرى است، در حالى كه طرف، مستحق آن باشد، موجب چيزى نيست، ولى اگر مستحق آن نباشد در آن تعزير مى‌باشد و نه حدّ. [2]

2- دو نفرى كه زير يك پوشش جمع شده‌اند در صورتى كه برهنه باشند و بين آنها محرميّت نباشد و ضرورتى آن را اقتضا نكرده باشد، هر دو تعزير مى‌شوند و تعزير به نظر حاكم است و احتياط در اين مورد نود و نه تازيانه است. [3]

3- اگر دو زن بيگانه زير يك رو انداز به صورت برهنه باشند، هر يك از آنها به كمتر از حدّ تعزير مى‌شود و احتياط نود و نه تازيانه است. [4]

4- اگر كسى پسر بچه، يا دختر بچه، يا مملوك ويا كافرى را قذف نمايد، تعزير مى‌شود. [5]

5- اگر پدر، فرزندش را به آنچه موجب حدّ است، قذف نمايد، حدّ زده نمى‌شود. بلكه تعزيرمى شود. [6]

6- اگر كسى عمل خلاف شرعى را به كسى نسبت بدهد و دليلى يا شهودى بر گفتارش نداشته باشد و بعد معلوم شود تهمت زده است، آيا حدّ شرعى دارد يا خير؟ اگر دارد چه مقدار است؟ در غير اين صورت حكم شرعى مسأله چيست؟

1- استفتائات، امام خمِینِی (ره)، ج 3، ص 454.

2- تحرِیر الوسِیله، ج 2، ص 473، مسأله 8.

3- همان، ص 470، مسأله 7.

4- همان، ص 471، مسأله 11.

5- همان، ص 474، مسأله 3.

6- همان، ص 475، مسأله 5.