3- كسى كه حد يا تعزير او را به قتل مى‌رساند، در صورتى كه از آن تجاوز نشده باشد، ديه‌اى برايش نيست. [1]

4- كفّار- ذمّى يا غير آن- حق ندارند در بلاد مسلمانان، مذاهب فاسد خود را تبليغ نمايند و كتابهاى ضالّه را در آنها منتشر كنند و مسلمانان و فرزندانشان را به مذاهب باطلشان دعوت نمايند، در اين صورت تعزير آنها واجب است و بر اولياى دولتهاى اسلامى است كه آنها را از اين كار به هر وسيله مناسب، جلوگيرى كنند و بر مسلمانان نيز واجب است كه از كتابها و مجالس آنها احتراز نمايند و فرزندانشان را از آنها منع كنند. [2]

ابزار تعزير

سؤال 1- با چه چيز بايد تعزير كنند؟

جواب- با «سوط» يعنى تازيانه بايد باشد، كه نحوه متعارف آن از چرم است. [3]

سؤال 2- آيا تازيانه چوب باشد، يا آهن، يا شلّاق، يا پوست گاو، يا پلاستيك، يا كابل، يا شيلنگ؟

جواب- احتياط آن است كه از چرم باشد. [4]

تعزيرات حكومتى‌

تعزيرات حكومتى مجازات هايى است كه از طرف حكومت به منظور حفظ نظم و مراعات مصلحت اجتماع، در قبال تخلف از مقررات و نظامات حكومتى تعيين مى‌گردد. [5]

امام خمينى (ره) از اين نوع كيفرها به «مجازات‌هاى بازدارنده» ياد كرده است، چنان كه در استفتايى از ايشان مى‌خوانيم:

1- همان، ص 481، مسأله 5.

2- همان، ص 507، (الرابع).

3- استفتائات، ج 3، ص 457.

4- همان.

5- ر.ک. دِیدگاههاِی جدِید در مسائل حقوقِی، دکتر حسِین مهرپور، ص 123 ـ 124.