احكام وصيت‌

1- وقتى انسان نشانه‌هاى مرگ را در خود ديد، بايد فوراً امانتهاى مردم را به صاحبانش برگرداند و اگر به مردم بدهكار است و موقع دادن آن بدهى رسيده، بايد بدهد، و اگر خودش نمى‌تواند بدهد يا موقع دادن بدهى او نرسيده، بايد وصيت كند و بر وصيّت شاهد بگيرد، ولى اگر بدهى او معلوم باشد، و اطمينان دارد كه ورثه مى‌پردازند، وصيت كردن لازم نيست. [1]

2- كسى كه نشانه‌هاى مرگ را در خود مى‌بيند، اگر خمس و زكات و مظالم بدهكار است بايد فوراً بدهد و اگر نمى‌تواند بدهد چنانچه از خودش مال دارد، يا احتمال مى‌دهد كسى آنها را ادا نمايد، بايد وصيت كند و همچنين است اگر حج بر او واجب باشد. [2]

3- كسى كه نشانه‌هاى مرگ را در خود مى‌بيند، اگر نماز و روزه قضا دارد، بايد وصيت كند كه از مال خودش براى آنها اجير بگيرند، بلكه اگر مال نداشته باشد ولى احتمال بدهد كسى بدون آن كه چيزى بگيرد آنها را انجام مى‌دهد باز هم واجب است وصيت نمايد، واگر قضاى نماز و روزه او بر پسر بزرگترش واجب باشد ^ بايد به او اطلاع دهد يا وصيت كند كه براى او به جا آورند. [3]

4- كسى كه نشانه‌هاى مرگ را در خود مى‌بيند، اگر مالى پيش كسى دارد يا در جايى پنهان كرده است كه ورثه نمى‌داند، چنانچه به واسطه ندانستن، حقشان از بين برود، بايد به آنان اطلاع دهد ولازم نيست براى بچه‌هاى صغير خود قيم و سرپرست معين كند، ولى در صورتى كه بدون قيّم مالشان از بين مى‌رود، يا خودشان ضايع مى‌شوند، بايد براى آنان قيّم امينى معين نمايد. [4]

5- حج واجب، بدهيها وحقوق واجب مثل خمس، زكات و مظالم از اصل مال ميت پرداخت مى‌شود. اگر چه ميت براى آنها وصيت نكرده باشد. [5]

1. توضِیح المسائل، م 2700.

2. همان، م 2701.

^. احکام اِین مورد در توضِیح المسائل، صص 186 و 187 آمده است.

3. همان، م 2702.

4. همان، م 2703.

5. همان، م 2719.