7. براى اطعام واجب در كفارات، شخص مخير است ميان سير كردن و يا دادن غذا به فقير. در صورتى كه بخواهد فقير را سير كند بايد به اندازه‌اى به وى غذا بدهد كه سير شود. و براى سير شدن مقدار مشخصى تعيين نشده است. اما در صورتى كه بخواهد به وى تسليم كند حداقل بايد يك مد طعام به وى بدهد. همچنين در اطعام فقير، لازم است عددى كه در كفاره تعيين شده مورد نظر قرار گيرد يعنى در كفاره افطار روزه ماه رمضان بايد به 60 فقير طعام داده شود نه اينكه مثلا 30 فقير هر كدام دو مرتبه اطعام شوند. البته لازم نيست كه شصت فقير را در يك جا جمع نمود بلكه به مرور زمان نيز مى‌توان اطعام نمود. [1]

سؤال: مدت دو ماه روزه قرض دارم. آيا مى‌توانم كفاره اين دو ماه را به يك نفر فقير بدهم يا نه؟

جواب: اگر كفاره افطار عمدى است بايد به شصت مسكين داده شود. و به يك نفر كفايت نمى‌كند. و اگر كفاره تأخير قضاى روزه تا سال بعد است مى‌توانند همه را به يك نفر بدهند. [2]

سؤال: شخصى مى‌خواهد كفاره روزه‌هاى خود را به فقرا اطعام كند اما براى هر روزى شصت مسكين نمى‌تواند پيدا كند آيا مى‌تواند همه را فقط به چند مسكين بدهد و يا در مورد جنگ زدگان مصرف كند. اگر راه ديگرى هست بيان فرمائيد؟

جواب: كفاره بايد به شصت مسكين داده شود و به كمتر يا به غير آنها كفايت نمى‌كند و كفاره چند روز را مى‌توان به شصت مسكين تكرار كرد. [3]

8. در پوشاندن فقير در كفاره، لازم است به فقير آنچه كه عرفاً لباس محسوب مى‌شود، داده شود. البته نو يا كهنه بودن لباس ملاك نيست. هر چند نبايد لباس آنقدر كهنه و مندرس باشد كه به محض استفاده پاره شود. بنابراين دادن جوراب، كمربند، كفش و ... به عنوان لباس به فقير كافى نيست. در پوشاندن نيز عدد فقيرها بايد مد نظر قرار گيرد. يعنى بايد به ده فقير هر كدام يك دست لباس داده شود. [4]

1. تحرِیر الوسِیله، ج 2، ص 129، م 11.

2. استفتائات، ج 2، ص 485، س 4.

3. همان، ص 487، س 6.

4. تحرِیر الوسِیله، ج 2، ص 131، م 19.