نهى، مستحب است. [1]

امر به معروف و نهى ازمنكر، واجب كفايى مى‌باشد و در صورتى كه بعضى از مكلفين قيام به آن مى‌كنند ازديگران ساقط است، واگر اقامه معروف و جلوگيرى از منكر، متوقّف براجتماع جمعى از مكلفين باشد، واجب است اجتماع كنند. [2]

اگر بعضى امر و نهى كنند و مؤثر نشود، و بعض ديگر احتمال بدهند كه امر آنان يا نهى آنان مؤثر است، واجب است امر و نهى كنند. [3]

درامر به معروف و نهى از منكر، قصد قربت معتبر نيست، بلكه مقصود اقامه واجب و جلوگيرى از حرام است. [4]

شرايط امر به معروف و نهى ازمنكر

1- كسى كه مى‌خواهد امر و نهى كند، بايد بداند كه آنچه شخص مكلف به جا نمى‌آورد واجب است به جا آورد وآنچه به جا مى‌آورد بايد ترك كند و بركسى كه معروف و منكر را نمى‌داند امر و نهى واجب نيست.

2- احتمال بدهد امر و نهى او تاثير مى‌كند، پس اگر بداند اثر نمى‌كند واجب نيست.

3- بداند كه شخص معصيت كار بنادارد كه معصيت خود را تكرار كند، پس اگر بداند يا گمان كند يا احتمال صحيح بدهد كه تكرار

[1] - توضيح المسايل، مساله 2786

[2] - همان مدرك، مسأله 2787

[3] - همان مدرك، مسالۀ 2788

[4] - همان مدرك، مسألۀ 2790