2. در پاسخ به سؤالى در باره همكارى با حاكم ظالم: ... الدخول فى اعمالهم والعون لهم والسعى فى حوائجهم عديل الكفر، والنظر اليهم على العمد من الكبائر التى يستحق بها النار[1]

وارد شدن در كارهاى آنان و كمك كردن به آنان و تلاش در جهت رفع نيازمندى‌هاى آنان برابر با كفر، و نگاه كردن به آنان از روى توجه، از گناهان كبيره است كه مرتكب آن مستحق آتش است.

3. در نامه‌اى به مأمون: لا يفرض الله- تعالى- طاعة من يعلم انه يضلهم ويغويهم ...؛ [2]

هرگز خداوند پيروى از كسى را كه مى‌داند فريبكار است و مردم را به گمراهى و ضلالت مى‌كشاند واجب نكرده است.

[1]همان،ج 12،ص 138.

[2]بحارالانوار،ج 25،ص 199.