5. آنگاه كه امام على 7 آهنگ حركت به سوى شاميان كرد و نماز جمعه فرا رسيد، بر فراز منبر رفت، خدا را حمد و ثنا گفت، بر پيامبر 6 درود فرستاد و گفت:

اى مردم! روان شويد به سوى دشمنان سنتها و قرآن؛ به سوى كشندگان مهاجران و انصار؛ به سوى جفا پيشگان فرو مايه كه با بيم و اكراه اسلام آوردند؛ به سوى آنان كه با پذيرش اسلام دروغينشان دلهاشان به دست آورده شد تا تيرهاشان را از مسلمانان نگه دارند[1]

2. گفت و گو با اصحاب توطئه‌

راهبرد هميشگى اميرالمومنين 7 در برخورد با توطئه‌ها و مخالفان خود، گفت و گو با ايشان بود. آن حضرت تلاش مى‌كرد با بردبارى و فروتنى، دلايل مخالفان را بشنود و تا جايى كه مقدور است به شبهات آنان پاسخ دهد تا بلكه كسانى كه از روى ناآگاهى بر طبل مخالفت مى‌كوبند و به صف ايشان پيوسته‌اند به خود آيند و خود را از فرو رفتن در فتنه بر حذر دارند. و آن حضرت در اين راه از گفت و گو با هيچ يك از مخالفان خود ابايى نداشت؛ هر چند در گفت و گو با ايشان گاه با بى مهريهاى فراوان و گستاخيهايى رو به رو مى گشت؛ ليكن آن حضرت همواره اين سخن پيامبر اكرم 6 را پيش چشمان خود داشت كه در غزوه خيبر خطاب به او فرمود:

لان يهدى الله بك رجلا واحدا خير لك مما طلعت عليه الشمس. [2]

اگر خداوند يك تن را به دست تو هدايت كند بهتر از آن چيزى است كه خورشيد بر آن مى‌تابد.

در اينجا به نمونه‌هايى از تلاشهاى آن حضرت در جهت اين راهبرد اشاره مى‌كنيم:

1. در جريان جنگ جمل، امام على 7، صعصعة بن صوحان را با نامه‌اى نزد طلحه، زبير و عايشه فرستاد. و در آن، حرمت اسلام را برايشان بزرگ شمرد و آنان را از عاقبت كارهايى كه مى‌كنند، ترساند و زشتى كارهايى را كه مرتكب شدند به آنان گوشزد كرد، آنان را موعظه نمود و به اطاعت، فراخواند.

[1]همان،ج 6،ص 78.

[2]بحارالانوار،ج 32،ص 448.