مسجد، مردى گفت: حكم، تنها از آن خداست! ديگرى هم برخاست و همان سخن را گفت. سپس گروهى از مردان به همان شيوه به اعتراض برخاستند. على 7 گفت:

الله اكبر! اين، گفتارى است حق كه با آن باطلى پى گرفته مى‌شود. هلّا كه تا با ماييد، سه چيز از آن شما خواهد بود: شما را از درآمدن به مساجد خدا براى برپا داشتن ياد او باز نمى‌داريم و تا با ماييد، شما را از غنايم بى‌بهره نمى‌گذاريم و تا جنگ را آغاز نكنيد، با شما نمى‌جنگيم[1]

4. شدت عمل با اصحاب توطئه‌

آنگاه كه مخالفان دست به قيام مسلحانه مى‌زدند و امنيت شهرها و راهها را به خطر مى افكندند، و بيم آن مى‌رفت كه به سبب ادامه توطئه، كيان اسلام و امت از بين برود، نوبت به اقدام خشن و برخورد قاطعانه امام على 7 براى خاموش كردن فتنه مى‌رسيد.

در اينجا به نمونه‌هايى از برخوردهاى قاطعانه حضرت با توطئه‌گران اشاره مى‌كنيم:

1. امام على 7، سه روز به جمليان مهلت داد تا دست بردارند و حرمت نگه دارند؛ ولى پافشارى آنان را بر مخالفت ديد، در ميان يارانش برخاست و فرمود:

اى بندگان خدا! با سينه‌هاى گشاده، به سوى اين گروه، حمله بريد؛ چرا كه آنان بيعتم را شكستند، پيروانم را كشتند، كارگزارم را شكنجه دادند ... خداوند، آنان را بكشد. آنان كجا مى‌روند؟ اى بندگان خدا! به سويشان بشتابيد و بر آنان، شيرانى باشيد. چرا كه آنان، اشرارند و كسانى كه آنها را بر باطل يارى مى‌دهند نيز از اشرارند. با شكيبايى و به حساب خدا گذاردن و آمادگى روحى خود، با آنان رو به رو شويد. به راستى كه شما مبارزه جو و پيكار كننده‌ايد و جان خويش را براى ضربه شمشير و نيزه و جنگ با هماوردان، آماده ساخته‌ايد. [2]

2. روايت شده است محمد بن حنفيه، لحظاتى پرچم به دست جنگيد و سپس برگشت.

على 7 دست برد و شمشيرش را بركشيد و بر دشمن، يورش برد. از چپ و راست بر آنان نواخت. سپس برگشت، در حالى كه شمشيرش كج شده بود و شروع كرد آن را با

[1]دانشنامۀ اميرالمؤمنين،ج 6،ص 392.

[2]همان،ج 5،ص 247.