فصل سوم: سابقه خروج از حاكميت دينى‌

در اين فصل، به دنبال اين مطلب هستيم كه آيا در زمان حاكميت حضرت رسول 6، حضرت امير 7 و حضرت امام حسن 7 و نيز حاكميت جمهورى اسلامى ايران از بدو تأسيس تا زمان طرح موضوعِ «خروج از حاكميت» به شكل ياد شده، كارگزارانى بوده اند كه اقدام به خروج از حاكميت به معناى پيش گفته، كرده باشند يا نه؟ با گزارشهاى زير، سعى در پاسخ به اين ابهام هستيم.

1. در زمان حاكميت حضرت رسول 6

بر اساس شواهد تاريخى، پيامبر اكرم 6 پس از استقرار در مدينه، تلاش هايى را در جهت تشكيل حكومت و برپائى نظامى اسلامى انجام داد. و گام‌هايى نظير ترتيب دادن حركت‌هاى دفاعى و جهادى در جبهه‌هاى مختلف، [1] و فراهم ساختن مقدمات يك سيستم ادارى و اجراى احكام عمده سياسى اجتماعى و اقتصادى [2] به منظور تشكيل و تثبيت حكومت برداشته شد.

آن حضرت براى انجام امور ياد شده، مسئوليت هائى را به افراد مى داد؛ مانند سپردن فرماندهى سپاه در سريّه‌ها، سپردن مسئوليت جبهه هاى مختلف سپاه اسلام در غزوات، تعيين كاتبانى براى نويسندگى آيات، صلح‌نامه‌ها، عهدنامه ها، نامه به سران كشورها، قبالات، عقود و معاملات، صدقات، غنائم و ديون، ارسال قضات براى شهرهاى دور، تعيين‌

[1].ر.ك:تاريخ سياسى اسلام،ص 147.

[2].ر.ك:همان،ص 160 و به بعد.