چهار. حديثى از امام سجاد 7:

و اما حق رعيتك بالسلطان فان تعلم انهم صاروا رعيتك لضعفهم و قوتك، فيجب ان تعدل فيهم و تكون لهم كالوالد الرحيم و تغفر لهم جهلهم و لا تعاجلهم بالعقوبه، و تشكر الله- عزوجل- على ما اتاك من القوة عليهم[1]

و اما حق رعيت بر سلطان اين است كه بدانى آنان به دليل ضعف خويش و توانايى تو رعيت تو شده‌اند، پس بر تو است كه با عدالت با آنان رفتار كنى و براى آنان همانند پدرى مهربان باشى، ناآگاهى هاى آنها را چشم پوشى كنى و زود مؤاخذه قرار ندهى و همواره سپاس خداوند را به جاى آورى، كه خداوند به تو توان و قدرت بر آنان داده است.

پنج. حديثى از امام صادق 7:

ثلاثة تجب على السلطان للخاصة والعامة: مكافأة المحسن بالاحسان ليزدادوا رغبة فيه، و تغمد ذنوب المسى ليتوب و يرجع عن غيّه، و تألفهم جميعا بالاحسان والانصاف. [2]

سلطان و حاكم بايد سه چيز را در مورد عام وخاص به اجرا گذارد: پاداش دادن به نيكوكار تا رغبت به انجام اعمال نيك در او بيشتر گردد، پوشاندن گناه خطاكار تا توبه كند و از گناه باز گردد و ايجاد الفت بين همگان به وسيله احسان كردن و انصاف به خرج دادن.

شش. حديثى از امام كاظم 7:

و يجب على الوالى ان يكون كالراعى لايغفل عن رعيته و لايتكبر عليهم. [3]

والى بايد همانند چوپان باشد؛ از افراد تحت سرپرستى خود غافل نشود و بر آنان بزرگى و تكبر نفروشد.

هفت. حديثى از امام رضا 7:

بالامام تمام الصلاة و الزكاة والصيام والحج والجهاد، و توفير الفى والصدقات، و امضاء الحدود و الاحكام و منع الثغور والاطراف. [4]

[1]الخصال،ص 567.

[2]تحف العقول،ص 319.

[3]همان،ص 394.

[4]الكافى،ج 1،ص 200.