يٌك- قرآن كريم:

1. (و لا تطيعوا امر المسرفين، الذين يفسدون فى الارض و لا يصلحون).

(شعراء/ 151- 152)

و اطاعت فرمان مسرفان نكنيد؛ همانها كه در زمين فساد مى‌كنند و اصلاح نمى‌كنند.

2. (و لا تطع من اغفلنا قلبه عن ذكرنا واتبع هواه و كان امره فرطا.) (كهف/ 28)

و از كسى كه قلبش را از ياد خود غافل ساختيم اطاعت مكن، همان كه پيروى هواى نفس كرد و كارهايش افراطى است.

3. (و قالوا ربنا انا اطعنا سادتنا و كبرائنا فاضلونا السبيلا.) (احزاب/ 67)

و مى‌گويند پروردگارا، ما از رؤسا و بزرگان خود اطاعت كرديم و ما را گمراه ساختند.

4. (و لاتطع منهم آثما او كفورا). (انسان/ 24)

و از هيچ گنهكار و كافرى از آنان اطاعت مكن.

5. (و لا تركنوا الى الذين ظلموا فتمسكم النار). (هود/ 113)

و تكيه بر ظالمان نكنيد كه موجب مى‌شود آتش، شما را فرو گيرد.

على بن ابراهيم در معناى ركون مى نويسد:

مودة و نصيحة و طاعة.

يعنى ركون ابراز محبت و نصيحت كردن و اطاعت نمودن از ظالم است[1]

6. (يا ايها الذين آمنوا ... و لا تعاونوا على الاثم والعدوان). (مائده/ 2)

اى مؤمنان، ... در راه گناه و تعدى همكارى نكنيد.

بى شك براى حاكم اسلامى كه با ارتكاب گناه و معصيت، عدالتش را از دست داده، هيچ كمكى بالاتر از اطاعت نمودن از او نيست. چه، حكومت بدون اطاعت پابرجا نمى‌ماند.

[1]تفسير على بن ابراهيم قمى،ج 1،ص 338.