پنج. احاديثى از امام باقر 7:

1. در تفسير اين آيه شريفه كه: « (اتخذوا احبارهم ورهبانهم اربابا من دون اللَّه) (توبه/ 31)» مى‌فرمايد:

والله ما صلوا لهم و لا صاموا و لكن اطاعوهم فى معصية الله؛ [1]

به خدا سوگند ايشان براى آنان نماز نمى‌خواندند و روزه نيز نمى‌گرفتند، بلكه در آنچه معصيت خدا بود از آنان پيروى مى‌كردند.

2. به نقل از پيامبر اسلام 6 از زبان خداوند: لاعذّبنّ كل رعيّة فى الاسلام دانت بولاية امام جائر ظالم ليس من الله و ان كانت الرعية عند الله بارّة تقيّة؛ [2]

هر جامعه‌اى را كه در اسلام به حكومت و ولايت پيشواى جائر و ستمگرى كه از حكومت الهى بهره‌اى نبرده گردن نهد، بى ترديد عذاب خواهم كرد، گرچه آن جامعه، خود نيكوكار و متقى باشند.

شش. احاديثى از امام صادق 7:

1. و ولاة اهل الجور و اتباعهم والعاملون لهم فى معصيه الله غير جائزة لمن دعوه الى خدمتهم والعمل لهم و عونهم و لا القبول منهم؛ [3]

و ولايت حكمرانان جور و ستم و پيروى از آنها و كار كردن براى آنان در جهت معصيت خداوند، غير جايز و حرام است و يارى نمودن آنان و قبول ولايت از آنان صحيح نيست.

2. ... و اما وجه الحرام من الولاية فولاية الوالى الجائر ...؛ [4]

و اما جهت حرام از حكومت، حكومت والى ستمگراست.

3. به نقل از پدران بزرگوارش 7 و پيامبر اسلام 6: اذا كان يوم القيامة نادى‌

[1]همان،ج 18،ص 96.

[2]اثبات الهداة،ج 1،ص 123.

[3]دعائم الاسلام،ج 2،ص 527.

[4]تحف العقول،ص 332.