6- 3. انعقاد عقد بيمه‌

انعقاد عقد بيمه، تابع قواعد عمومى قراردادهاست. قصد و رضايت شرط پايدارى آن و رعايت شرايط اختصاصى آن، موجب صحت و تأثير آن خواهد بود.

7- 3. بيمه نامه‌

انعقاد عقد بيمه با امضاى سندى صورت مى‌پذيرد كه به آن بيمه‌نامه مى‌گويند ماده 2 قانون بيمه سال 1316 در اين باره مى‌گويد: «عقد بيمه و شرايط آن، بايد به موجب سند كتبى باشد و سند مزبور موسوم به بيمه نامه خواهد بود». بيمه نامه يا سند بيمه مى‌تواند رسمى يا عادى باشد.

معمولًا براى انعقاد عقد بيمه از بيمه‌نامه عادى استفاده مى‌شود. بيمه نامه يا سند بيمه، داراى ارزش اثباتى است؛ يعنى عنصر سازنده و مقوم عقد نيست بلكه دليل اثبات آن است.

بدين‌جهت سند عادى، حتى مكاتبات بين شركت‌هاى بيمه و بيمه گذاران براى اثبات انعقاد عقد بيمه كافى است.

شركت‌هاى بيمه در فرم بيمه نامه، قسمتى از شرايط عقد بيمه را درج مى‌نمايند و بخش ديگر كه با دست يا ماشين تحرير پر مى‌شود، شرايط ويژه تلقى مى‌گردد. بر اساس مندرجات ماده 3 قانون بيمه 1316 موارد ذيل به طور صريح در بيمه نامه درج مى‌شود:

1. تاريخ انعقاد قرارداد.

2. اسامى بيمه‌گر و بيمه‌گذار.

3. موضوع بيمه (شخص يا شى‌ء يا مسئوليتى كه بيمه مى‌شود).

4. حادثه يا خطرى كه به مناسبت آن عقد بيمه صورت مى‌پذيرد.

5. تاريخ آغاز و خاتمه عقد بيمه.

6. حق بيمه.

7. ميزان تعهد بيمه‌گر در صورت وقوع حادثه.

8- 3. تعهدات بيمه‌گذار و بيمه‌گر در عقد بيمه‌

عقد بيمه، عقد عهدى است كه به موجب آن بيمه‌گذار و بيمه‌گر براى انجام عملى متعهد مى‌گردند و از آن تمليكى حاصل نمى‌شود؛ زيرا در عقد عهدى، تنها تعهد به وجود مى‌آيد و