حق عينى پيدا نمى‌شود. در عقد عهدى، اجراى تعهد ناشى از انشاى عقد به تأخير مى‌افتد. [1] تعهدات بيمه‌گذار ناشى از عقد بيمه به صورت اجمالى عبارت است از:

1. اظهار خطر موضوع عقد بيمه در زمان انعقاد عقد به موجب ماده 12 و 13 قانون بيمه مصوب 1316.

2. اظهار خطر در اثناى مدت عقد بيمه با تغيير وضع خطر به موجب ماده 16 قانون بيمه مصوب 1316.

3. اعلان وقوع حادثه پيشآمده به موجب ماده 15 قانون بيمه مصوب 1316.

4. مراقبت متعارف از شى‌ء يا شخص مورد بيمه به موجب ماده 15 قانون بيمه مصوب 1316.

9- 3. پرداخت وجه بيمه‌

بيمه‌گر نيز به موجب عقد بيمه متعهد مى‌شود تا مبلغ بيمه را در صورت وقوع حادثه به بيمه‌گذار پرداخت نمايد. قانون بيمه 1316 اين تعهد را در ماده 19 خود، چنين پيش بينى نموده است: بيمه‌گر موظف است كمترين مبلغ قيمت مال بيمه شده، قبل و بعد از وقوع حادثه را پرداخت نمايد. [2]

10- 3. دريافت كننده مبلغ بيمه‌

در عقود معاوضى، بناى عقلا بر اين است كه عوض به فردى تعلق بگيرد كه معوّض از او خلع شده و معوض به فردى اختصاص يابد كه عوض از او خلع گرديده است. در عقد بيمه نيز مبلغ بيمه به شخصى پرداخت مى‌گردد كه حق بيمه را پرداخته باشد و او جز بيمه‌گذار كس ديگرى نيست. البته در موارد ذيل مبلغ بيمه به شخص ثالث تحويل مى‌گردد:

1. در بيمه مسئوليت بيمه‌گر، بايد مبلغ بيمه را به خسارت ديده كه نسبت به عقد بيمه، شخص ثالث محسوب مى‌گردد تحويل نمايد.

2. در بيمه عمر، بيمه‌گر بايد مبلغ بيمه را به شخص ثالثى كه از عقد بيمه بهره‌مند مى‌شود تحويل نمايد.

3. در بيمه به‌حساب، بيمه‌گر بايد مبلغ بيمه را به شخص ثالثى تحويل دهد كه بيمه به‌حساب او شده است.

1 حقوق مدنِی (عقود معِین)، ص 28

[2] اِین تعِیِین قِیمت هم باِید بدون فاصله قبل از وقوع حادثه و هم بدون فاصله بعد از آن حادثه صورت گِیرد.