بيمه‌هاى اجتماعى هدف، حمايت از آسيب پذيران جامعه است. با تبين ويژگى‌هاى بيمه‌هاى اجتماعى و خصوصى، وجه تمايز اين دو دسته از بيمه‌ها با بيمه تعاونى آشكار مى‌شود. زيرا بيمه تعاونى در حقيقت شركتى است مدنى كه گروهى از بيمه‌گران، آن را براى مقابله با خطراتى كه در كار بيمه‌گرى، آنان را تهديد مى‌كند تشكيل مى‌دهند. به تعبير ديگر، اين نوع از بيمه، بيمه‌اى است كه چند نفر براى نگهدارى اموال خود در مقابل حوادث معين هر ساله مبلغى به شركت بيمه مى‌دهند. اين مبلغ ثابت نيست بلكه تابع خسارتى است كه هر ساله شركت بيمه بايد در مقابل ورود آسيب به يكى از اشخاص مزبور بپردازد. در مقابل پرداخت وجه اشتراك مزبور هرگاه زيانى از ناحيه حادثه مزبور به مال يكى از آن چند نفر وارد شود شركت بيمه آن زيان را جبران مى‌كند. [1] بنابراين بيمه‌گذار در بيمه تعاونى، خود شريك اين شركت است. اين شركت‌ها قصد انتفاع ندارند، بلكه هدف بيمه‌گذاران، حفظ سرمايه است نه افزون بر آن. ماهيت اين نوع از بيمه اقتضا مى‌نمايد كه وجه بيمه‌اى كه داده مى‌شود متغير باشد و شركت‌هاى تعاونى ترجيح مى‌دهند كه مبلغ وجه بيمه را كه از متقاضيان مى‌گيرند سالانه بالا ببرند و تعهد شركت را محدود به مبلغ معيّن ننمايند.

2- 2. انواع بيمه‌هاى خصوصى‌

بيمه‌هاى خصوصى به اعتبار موضوع به دو قسم اموال و اشخاص تقسيم مى‌شوند. در بيمه اموال، اموال منقول مانند وسايل حمل و نقل، مال التجاره، اثاث خانه و اموال غير منقول، مانند ساختمان‌ها و تأسيسات در مقابل خطرها بيمه مى‌شوند. ولى در بيمه اشخاص، شخص بيمه‌گذار يا شخص ديگرى در مقابل خطرها و حوادثى كه حيات يا اعضاى جسم او را تهديد مى‌كند بيمه مى‌شود. بديهى است بيمه‌گذار با پرداخت وجه بيمه، خود يا شخص ديگر را از خدمات درمانى يا غرامت يا وجه نقدى برخوردار مى‌سازد. نوع ديگرى از بيمه وجود دارد كه بيمه‌گذار خسارتى را كه از ناحيه او به ديگرى وارد مى‌آيد بيمه مى‌كند، در حقيقت او مسئوليت خويش را در مقابل ديگران بيمه مى‌كند. از اين رو به اين نوع از بيمه، بيمه مسئوليت يا بيمه شخص ثالث گفته مى‌شود. بنابر اين بيمه خصوصى را مى‌توان به سه گروه اموال، اشخاص و مسئوليت تقسيم نمود.

[1] ترمِینولوژِی حقوق، ص 122