[4]. بيمه عمر خطر فوت، به شرط حيات استفاده كننده: اين نوع از بيمه عمر خطر فوت، قراردادى است كه به‌موجب آن بيمه‌گر در مقابل دريافت اقساط حق بيمه متعهد مى‌شود كه در صورت فوت بيمه شده، سرمايه بيمه معين يا مستمرى معينى را به استفاده كننده تعيين شده بدهد، اما در صورتى كه در زمان فوت بيمه شده، وى زنده باشد. [1]

ب) بيمه عمر در صورت حيات بيمه شده (و انواع آن):

نوع ديگر از بيمه عمر، بيمه عمر در صورت حيات بيمه شده است. بر اساس اين نوع از بيمه، بيمه‌گر متعهد مى‌شود كه در ازاى دريافت حق بيمه مشخص، مبلغ معينى را در وقت توافق شده در صورت زنده ماندن بيمه شده به او بپردازد. مهم‌ترين ويژگى اين نوع از بيمه عمر، خصوصيت پس‌اندازى آن است. ولى دريافت سرمايه بيمه يك امر احتمالى است، زيرا دريافت سرمايه بيمه، مشروط به زنده بودن بيمه شده در طول مدت تعيين شده است. لذا چنانچه او فوت نمايد، بر اساس قرارداد، استحقاق سرمايه بيمه‌اى را ندارد. بديهى است در صورت فوت بيمه شده، بيمه‌گر ملتزم به پرداخت سرمايه بيمه‌اى نخواهد بود. بدين جهت شايد بيمه‌گر از استمرار حيات بيمه شده خرسند نباشد. لذا نسبت به معاينات پزشكى و تشخيص سلامتى بيمه شده. اهتمام جدى ندارد، ولى در بيمه عمر خطر فوت، بيمه‌گر به ادامه حيات بيمه شده علاقمند است، زيرا در صورت زنده بودن وى، بيمه‌گر ملتزم به پرداخت سرمايه بيمه نخواهد بود.

در اين نوع از بيمه عمر، بيمه‌گر سرمايه بيمه را به سه صورت مى‌تواند پرداخت نمايد:

1) بعد از پايان مدت تعيين شده، بيمه شده سرمايه بيمه را بلافاصله دريافت مى‌نمايد.

2) پرداخت سرمايه بيمه به زمان بعد، مانند زمان پيرى موكول مى‌گردد كه بيمه شده بدان نيازمند است.

3) بيمه‌گر، سرمايه بيمه را تا پايان عمر به صورت اقساط يا در مدت تعيين شده‌اى بعد از انقضاى مدت بيمه به شرط حيات به استفاده كننده از بيمه پرداخت مى‌نمايد. [2]

[1] بِیمه عمر و ساِیر بِیمه ها ص 22

[2] اصول کلِیات بِیمه هاِی اشخاص ص 73 و 74 بِیمه انواع و شراِیط آن، ص 38 و 39؛ الوسيط في شرح القانون المدني الجديد، جزء 2 ص 1394 بررسِی فقهِی عقد بِیمه ص:141 بِیمه عمر و ساِیر بِیمه هاِی اشخاص ص 24.