بدهيد و اسراف مكنيد كه خدا مسرفان را دوست نمى‌دارد.

(واتِ ذَا القُرْبى‌ حَقَّهُ وَالْمِسْكينَ وَابْنَ السَّبيلِ وَ لا تُبَذِّرْ تَبْذيراً، إِنَّ الْمُبَذِّرينَ كانُوا اخْوانَ الشَّياطينِ وَ كانَ الشَّيْطانُ لِرَبِّهِ كَفُوراً) (1)

حقوق خويشاوندان و ارحام را ادا كن و فقيران و رهگذران بيچاره را به حق خودشان برسان و هرگز اسراف روا مدار، همانا اسرافكاران برادران شيطانند و شيطان سخت كفران نعمت پروردگار خود كرد.

با كمال تأسف امروزه ديده مى‌شود كه بيشتر جوامع و دولت‌هاى اسلامى، با آن كه با عفريت فقر دست به گريبانند، به اين آفت اخلاقى و اجتماعى دچار بوده و هستند؛ و بيت‌المال مسلمانان در اين ميان بيشترين زيان را متحمل شده است. پولى كه بايد در راه عمران و آبادانى كشورها خرج شود صرف دربارهاى بى‌خاصيت و زرق و برق در و ديوار كاخ‌ها و گُل و چمن باغ‌ها و بستان‌هاى خلفا و پادشاهان و وزيران و اميران گرديده است. برپا سازى ميهمانى‌هاى خصوصى و برگزارى مراسم پرهزينه عزا و عروسى به‌حساب بيت‌المال و اموال عمومى، پيوسته در ميان حكمرانان اسلامى كه بايد مظهر زهد و پارسايى باشند، رايج بوده است.

در اينجا براى روشن شدن هر چه بيشتر اين واقعيت تلخ و پديده ناخوشايند به نمونه‌هايى از تاريخ اشاره مى‌شود.

دارالخلافه [بغداد] و متعلقاتش در وسعت به اندازه يك شهر مستقل بود. اصطخرى گويد كاخ‌ها و باغ و بستان‌هاى خليفه

----------------------------------‌

(1) - اسرى (17)، آيات 26 و 27