مراقب خيانتكاران هستند و مقدمات لازم را براى جلوگيرى از خيانت فراهم مى‌آورند، بايد در سياست‌هاى اقتصادى‌شان نيز دقيق و ريزبين باشند.

به هر حال، به سرقت رفتن و يا تباه شدن اموال عمومى، موجب بى‌اعتمادى مردم نسبت به مسؤولان مى‌شود؛ و به جاى آن‌كه به دولتمردان به ديده امانتدار و خدمتگزار بنگرند، ممكن است به آنان بد گمان شده، آنان را خائن تلقى كنند. ديگر اين كه خيانت كسانى كه مردم به آنها با ديده امانتدار خود مى‌نگرند، علاوه بر آن كه موجب سلب اعتمادشان مى‌شود، ممكن است كه خود آنها را هم به خيانت سوق دهد.

به گفته سعدى شيرازى:

اگر ز باغ رعيت ملك خورد سيبى برآورند غلامان او درخت از بيخ‌

به پنج بيضه كه سلطان ستم روا دارد زنند لشكريانش هزار مرغ به سيخ [1]

از ميان رفتن ثروت‌ها و تخريب منابع ملى‌

حفظ ثروت‌ها و منابع ملى كه از بزرگ‌ترين اقلام بيت‌المال است، بايد شعار پيوسته دولت‌ها و ملت‌ها باشد. زيرا حيات همه نسل‌ها، در همه دوره‌ها بسته به اين منابع است. هرگونه خيانت و يا سهل‌انگارى در اين زمينه در سرنوشت آيندگان تأثير ناخوشايند مى‌گذارد. در مورد

[1] - كليات سعدى، ص 56