پيامبر است، آنجا كه مى‌فرمايد:

(يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْأَنْفالِ قُلِ الْانْفالُ لِلَّهِ وَالرَّسُولِ) [1]

درباره انفال از تو مى‌پرسند، بگو: انفال از آن خدا و رسول است.

در آيه شريفه مربوط به «فى‌ء» [2] نيز همين موضوع ديده مى‌شود، آنجا كه مى‌فرمايد:

(مآ افآءَ اللَّهُ عَلى رَسُولِهِ مِنْ اهْلِ الْقُرى‌ فَلِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِى الْقُربى‌ وَالْيَتامى‌ وَالْمَساكينِ وَابْنِ السَّبيلِ كَىْ لا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِياءِ مِنْكُمْ ...) [3]

آنچه خدا از اموال كافرانِ ديار به رسول خود غنيمت داد، متعلق به خدا و رسول و خويشاوندان رسول و يتيمان و فقيران و رهگذران است. اين حكم براى آن است كه دولت توانگران را نيفزايد.

در آيه مربوط به خمس نيز مى‌بينيم كه خداوند متعال سهمى از آن را به خود اختصاص داده مى‌فرمايد:

(وَاعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شىْ‌ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِى

[1] - انفال (8)، آيه 1

[2] - فىء به اموالى گفته مى‌شود كه بدون جنگ و خونريزى نصيب مسلمانان گردد. (ر. ك وضع‌مالى و ماليه مسلمين، ص 179)

[3] - حشر (59)، آيۀ 7