كه نفس خويش را از پليدى‌ها پاك گردانيد. زكات و صدقه در قرآن كريم به يك معنا آمده است. زيرا كه اخراج زكات موجب بركت مال و پاكى نفس از رذيلت بخل و پاكى از گناه مى‌گردد. [1]

زكات مقدار مالى است كه توانگران بايد به تهى‌دستان بدهند، و اهميتى همسنگ نماز دارد. اين دو واژه يعنى زكات و نماز در بيشتر آيه‌هاى قرآن كريم در كنار هم آمده‌اند. چنانكه گويى اداى نماز و پرداخت زكات در پاكى روح و طهارت باطن آدمى مكمل يكديگرند.

(قَدْ افْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ. الَّذينَ هُمْ فى‌ صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ، وَالَّذينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ، وَالَّذينَ هُمْ لِلزَّكاةِ فاعِلُونَ) [2]

به تحقيق رستگار شدند مؤمنان، آنان كه در نماز خشوع مى‌ورزند؛ و آنان كه از بيهوده دورى مى‌كنند و آنان كه زكات را مى‌پردازند.

(انَّما يَعْمُرُ مَساجِدَ اللَّهِ مَنْ امَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَ اقامَ الصَّلوةَ وَ اتَى الزَّكاتَ وَ لَمْ يَخْشَ الَّا اللَّهَ فَعَسى‌ اولئِكَ أَنْ يَكُونُوا مِنَ الْمُهْتَدينَ) [3]

مسجدهاى خدا را كسانى عمارت مى‌كنند كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده‌اند و نماز مى‌گزارند و زكات مى‌دهند و جز از خدا نمى‌ترسند. اميد است كه اينان از هدايت يافتگان باشند.

[1] - فرهنگ معارف اسلامى، «واژۀ زكات» و الاموال فى دولة الخلافة، عبدالقديم زلوم، چاپ اول، ص 139

[2] - مؤمنون (23)، آيۀ 4-1

[3] - توبه (9)، آيۀ 18