رزمندگان جنگ جمل چنين نقل كرده است: هنگامى كه على 7 از جنگ جمل فراغت يافت، به كوفه آمد، وارد بيت‌المال شد و با بى‌اعتنايى بدان نگريست و گفت: «اى مال! مرا نمى‌توانى بفريبى!». سپس آن را ميان ما قسمت كرد. در اين هنگام دختركى از امام حسن 7 يا امام حسين 7 آمد و چيزى از آن اموال را برداشت. آن حضرت او را دنبال كرد و دست دخترك را گشود و آن مال را از چنگش بيرون آورد. گفتيم: اى امير مؤمنان! اين دخترك نيز در اين اموال حقى دارد. فرمود: آنگاه كه پدرش سهم خود را گرفت هر چه مى‌خواهد به دخترش بدهد ... [1]

نرم‌خويى‌

كارگزاران بيت‌المال و آن‌كس كه مسؤوليت تحصيل درآمد بيت‌المال را دارد بايد نسبت به مردمى كه مالشان را مى‌گيرد به نرمى رفتار كند و از هر گونه خشونتى بپرهيزد. همان‌گونه كه مردم بايد به اين نكته توجه داشته باشند كه آنچه از آنها گرفته مى‌شود به نفع شخص خاصى نيست و در راه مصالح همگان هزينه مى‌شود، كارگزاران و تحصيلداران بيت‌المال نيز بايد كارشان را يك وظيفه دينى مشمول پاداش و كيفر تلقى كنند و از برخورد طلبكارانه و يا ستمگرانه با مردم بپرهيزند.

امير مؤمنان، على 7 خطاب به گرد آورندگان اموال خراج درباره چگونگى رفتار شان با مردم چنين مى‌فرمايد:

[1] - انساب الاشراف، احمد بن يحيى بلاذرى، تحقيق شيخ محمدباقر محمودى، ج 2، ص 132