«از بنده خدا على، اميرالمؤمنين به خراج بگيران: پس از ستايش خداوند و درود برپيامبر اكرم 6، هر كس از آنچه به سويش بازمى‌گردد (پاداش اعمال در قيامت) نترسد، براى خود چيزى كه او را (از عذاب و كيفر) نگاه دارد پيش نمى‌فرستد؛ و بدانيد آنچه بدان امر شده‌ايد اندك است و پاداش آن بسيار. اگر در آنچه خداوند نهى فرموده است از قبيل ستم و بدخواهى كيفرى كه از آن بترسند هم نمى‌بود، همانا دورى از اين كارها چنان پاداشى دارد كه براى تركشان عذرى باقى نمى‌گذارد. پس با مردم بايد با مدارا و انصاف رفتار كنيد؛ و بر نيازهايشان شكيبا باشيد. زيرا شما خزانه‌داران رعيت هستيد و وكيل‌هاى مردم و نمايندگان پيشوايان. كسى را از درخواستش به خشم نياوريد و از تقاضايش باز نداريد. براى دريافت ماليات مردم را به فروش لباس تابستانى و زمستانى و چارپايانى كه با آن كار مى‌كنند و يا غلامانشان مجبور نكنيد و به خاطر درهمى، كسى را تازيانه نزنيد و به مال هيچ كس از مردم از نمازگزار يا معاهد دست نزنيد، مگر اسب و سلاحى كه به‌وسيله آن بر مسلمانان ستم شود بيابيد. زيرا سزاوار نيست كه مسلمان آنها را در دست دشمنان اسلام باقى گذارد تا بر او توانايى داشته باشند؛ و از پند و اندرز بر خودتان و نيكويى بر لشكر و كمك بر رعيت و توانا ساختن دين خدا خوددارى نكنيد و در راه خدا آنچه سزاوار و بر شما لازم است به جا آوريد. زيرا خداوند سبحان از ما و شما خواسته كه در برابر احسان و نيكويى او با كوششمان، او را سپاسگزاريم و با منتهى درجه توانايى خويش او را يارى كنيم؛ و پيروزى نيست مگر به يارى خداوند بلند