آيه مزبور اهميت فوق‌العاده ولايت را بيان مى‌كند و اعلام مى‌دارد كه بدون تعيين حاكم اسلامى دين ناتمام است و مورد رضاى خدا نيست. در روايات نيز تعبيرهاى گوناگونى در بيان اهميت ولايت آمده است كه به چند نمونه زير بسنده مى‌كنيم:

1- در حديثى از امام باقر 7 نقل شده كه اسلام بر پنج پايه (نماز، زكات، حج، روزه و ولايت) استوار است. زراره پرسيد: كدام مهمتر است؟ حضرت فرمود:

«الْوَلايَةُ افْضَلُ، لِانَّها مِفْتاحُهُنَّ، وَالْوالى‌ هُوَ الدَّليلُ عَلَيْهِنَّ ...» [1]

ولايت از همه برتر است؛ زيرا ولايت، كليد آن‌هاست و والى (حاكم) دليل و راهنماى آن امور است.

از روايت فهميده مى‌شود كه همه شؤون اسلام بر دوش ولىّ امر است و بدون راهنمايى او مردم از نماز و زكات و ... بهره‌اى نمى‌برند و هدايتى نمى‌يابند.

2- در روايت ديگرى پس از بيان پنج امر ياد شده، فرمود:

«... وَ لَمْ يُنادَ بِشَىْ‌ءٍ كَما نُودِىَ بِالْوَلايَةِ» [2]

به هيچ چيزى به اندازه ولايت فرياد زده نشده.

3- در روايتى طولانى از امير مؤمنان 7 نيز نقل شده كه فرمود:

«... ثُمَّ الْوَلايَةُ وَ هِىَ خاتِمَتُها وَالْحافِظَةُ لِجَميعِ الْفَرائِضِ وَالسُّنَنِ» [3]

... در آخر، ولايت است و آن نگهدارنده همه واجبات و مستحبات است.

هر چند اين روايات در مورد ولايت پيغمبر اكرم 6 و ائمه : وارد شده است، ليكن براساس ديگر نصوص، ولىّ فقيه نيز از جانب آن بزرگواران منصوب شده و ولايت او استمرار ولايت آن بزرگواران است. بنابراين، ولايت از اهميت فوق‌العاده‌اى در اسلام‌

[1] - اصول كافى، ثقة‌الاسلام كلينى، ج 2، ص 18

[2] - همان

[3] - بحارالانوار، ج 93، ص 63