برخوردار است و همان‌طور كه از روايات استفاده مى‌شود، ولايت، نگهبان اسلام و حافظ همه شريعت و احكام آن است و در اين ولايت و رهبرى فرقى ميانِ ولايت امام معصوم و منصوبان از سوى او در زمان حضور و غيبت وجود ندارد.

ولايت پيامبر 6، ائمّه : و فقيه جامع‌الشرايط

ولايت و حق حاكميت، در درجه اوّل تنها از آنِ خداوند سبحان است. چنان‌كه در قرآن كريم ولايت را از آنِ خود دانسته، مى‌فرمايد:

(... فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِىُّ) [1]

ولى، تنها خداست.

ولايت بر مؤمنان در آيات ديگرى از قرآن كريم از طرف خداوند به پيامبر اكرم 6 واگذار شده و در پايان عمر شريف آن حضرت، به امر الهى به امير مؤمنان على 7 و سپس به ائمّه اطهار : رسيده است و خاتم‌الاوصياء حضرت مهدى (عج) نيز از زمان غيبت، آن را به فقهاى واجد شرايط واگذار فرموده است. در آيه‌اى از قرآن مى‌خوانيم:

(انَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَالَّذينَ امَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلوةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكوةَ وَ هُمْ راكِعُونَ) [2]

سرپرست و ولىّ شما، تنها خداست و پيامبر او و آنها كه ايمان آورده‌اند، همانها كه نماز را بر پا مى‌دارند و در حال ركوع، زكات مى‌دهند. [3]

توضيح‌

ولايت رسول خدا 6 سه شعبه دارد:

[1] - شورى‌ (42)، آيۀ 9

[2] - مائده (5)، آيۀ 55

[3] - در اين آيه كه به «آيۀ ولايت» مشهور است ضمن بيان ولايت پروردگار متعال و پيامبر اكرم 6 بر مؤمنان، اشارۀ بسيار لطيف و هنرمندانه‌اى به ولايت امير مؤمنان حضرت على 7 نموده، بگونه‌اى كه اغلب تفاسير اهل سنّت نيز به صراحت اين آيه را در شأن و منزلت مولا على 7 ذكر كرده‌اند