نام کتاب : شخصیت و دیدگاههای فقهی امام خمینی نویسنده : یوسفیان، نعمتالله جلد : 1 صفحه : 123
آنها طبق مصالح مسلمين است، مثلًا براى حدّ زنا،
پيغمبر 6 صد تازيانه مىزند، امام و فقيه نيز اين چنين مىكنند
و در گرفتن ماليات نيز يكسان عمل مىكنند. [1]
بنابراين، همان ولايت مطلقه پيامبر 6 و امامان : براى فقيه نيز ثابت است، از اين رو، ولىّ فقيه بهعنوان
حاكم اسلامى حق دخالت در امور سياسى، اقتصادى، نظامى، فرهنگى و ... را دارد و
مىتواند دستورهاى لازم حكومتى را صادر كند، فرماندهان عالى نيروهاى نظامى و
انتظامى را عزل و نصب كند، فرمان جنگ يا صلح بدهد، متصدّى قضاوت شده، يا قضات را
منصوب كند و با صدور حكم، حدود الهى را اجرا نمايد و مجرمان را كيفر دهد. با
دولتهاى ديگر پيمانهاى سياسى، اقتصادى و فرهنگى ببندد، ماليات بگيرد و انفال و
بيتالمال را به مصارف لازم برساند.
گذشته از اين، ولىّ فقيه مىتواند براى اداره امور
جامعه و براساس مصالح اسلام و مسلمين تصميماتى بگيرد كه فراتر از چارچوب احكام
فرعى الهى باشد. بهعنوان مثال:
مسجد يا منزلى را كه در مسير خيابان است خراب كند و
پول منزلرا به صاحبش بپردازد.
مساجد را در موقع لزوم تعطيل نمايد. مسجدى را كه ضرار
باشد، درصورتى كه رفع آن، بدون تخريب ممكن نشود، خراب كند و از هر امرى، چه عبادى
و يا غير عبادى كه مخالف مصالح اسلام است جلوگيرى كند، حتى بهطور موقت مىتواند
حج را تعطيل اعلام نمايد. [2]
مقايسه ولايت مطلقه با احكام فرعى
الهى
امام خمينى قدس سره ولايت مطلقه فقيه را از اهمّ
احكام الهى مىشمرد و آن را بر جميع احكام فرعى مقدّم دانسته، مىفرمود:
«حكومت كه شعبهاى از ولايت مطلقه رسولاللَّه 6 است، يكى از احكام اوّليه اسلام است و مقدّم بر تمام احكام فرعيه
حتى نماز و روزه و حج است.» [3]