از سوى ديگر نيز تبليغات سوء دشمنان را كه مى‌گفتند: «اگر اسلام پيدا شد زن‌ها بايد توى خانه‌هاى خود بنشينند و قفلى بر در خانه‌هاى خود بزنند و بيرون نيايند» خنثى كرده، انديشه ناب توحيدى را در اين زمينه ارائه مى‌فرمود كه: «اين چه حرف غلطى است كه به اسلام نسبت مى‌دهند. صدر اسلام زن‌ها توى لشكر هم بودند. توى ميدان‌هاى جنگ هم مى‌رفتند». [1] براين اساس حضرت امام قدس سره، حضور زنان را در صحنه‌هاى گوناگون اجتماعى، سياسى، فرهنگى و ... امرى مجاز و حتى ضرورى مى‌دانست و از حقوق اسلامى آنان دفاع مى‌كرد.

اينك به نقل پاره‌اى از نظرات آن امام راحل قدس سره در اين زمينه مى‌پردازيم.

1- آزادى‌

مفهوم «آزادى زن» در فرهنگ غرب و به تبع آن رژيم پهلوى اين بود كه زن كرامت، شرافت و حيثيت انسانى خود را از دست بدهد و به صورت يك شى‌ء و كالا درآيد و ملعبه دست منحرفان قرار گيرد، منظور آن‌ها از آزادى زن، آزادى حيوانىِ وارداتى و استعمارى بود كه زن در رفتن به مراكز فساد آزاد باشد، آزاد باشد كه هر طور خواست خود را بَزَك كرده، به خيابان‌ها بيايد و خود را در معرض چشمان ناپاك ظاهر سازد و جوانان را به تباهى بكشاند. چنان كه امام راحل قدس سره فرمود:

آن آزادى كه آن‌ها مى‌خواستند براى مملكت ما ... آن آزادى است كه هم جوان‌هاى پسر ما را و هم جوان‌هاى دختر ما را به تباهى مى‌كشد. آن آزادى را آن‌ها مى‌خواهند كه من از اين تعبير مى‌كنم به آزادى وارداتى- آزادى استعمارى؛ يعنى يك آزادى كه در ممالكى كه مى‌خواهند وابسته به غير باشند، اين آزادى‌ها را سوغات مى‌آورند.» [2]

ولى آزادى در منطق حضرت امام قدس سره عبارت از واقعيت مقدّسى است كه آزادى انسانى نام دارد. در سايه اين آزادى، زن از شخصيت واقعى و كرامت انسانى برخوردار

[1] - ر. ك: سيماى زن در كلام امام خمينى قدس سره، ص 143

[2] - همان، ص 26