4- علم به مهمّات علم اصول فقه به مقدارى كه در فهم احكام شرعى دخيل است، بدون افراط و تفريط.

5- علم رجال، به مقدارى كه در تشخيص روايات نياز است، گرچه با مراجعه به كتاب‌هايى كه براى اين كار آماده شده است.

6- شناخت كتاب و سنّت و فحص در معانى لغوى آن‌ها و قراين حال نزول و صدور به قدر امكان، رجوع به شأن نزول آيات و كيفيت استدلال ائمه : به آيات و مهمّ در اين باب، انس به اخبار و كيفيت محاورات ائمّه است.

7- تكرار تفريع فرع به اصل (به كار بردن اصول در عرصه فقه و ارجاع فرع به اصل) تا قوه اجتهاد حاصل شود.

8- جستجوى كامل از كلمات قوم و روش قدما، در فتوا و رجوع به متون، بويژه كتب شيخ طوسى قدس سره و شيخ صدوق قدس سره.

9- جستجو در فتاواى عامّه، بويژه در تعارض اخبار. [1]

[1] - در تدوين اين درس از منابع زير استفاده شده است:
1 - بوى گل، نظرى اجمالى به آثار منتشر شدۀ حضرت امام خمينى قدس سره، انتشارات جهاد دانشگاهى مشهد، چاپ اول، سال 1369.
2 - سيرى در آثار و تأليفات حضرت آية‌اللّٰه‌العظمى امام خمينى قدس سره، محمدحسن احمدى فقيه (يزدى)، مركز نشر مدرّس، چاپ اول، سال 1368.
3 - مجلۀ حوزه شمارۀ 37-38، سال 1369