3- حكومت، شعبه‌اى از ولايت مطلقه رسول اللَّه 6:

در باور حضرت امام قدس سره، حكومت، «شعبه‌اى از ولايت مطلقه رسول اللَّه 6»، «يكى از احكام اوّليه اسلام» و «مقدّم بر احكام فرعيه و حتى نماز و روزه و حج است.» [1]

بنابراين، اگر حكومت و اختيارات آن در چارچوب احكام فرعى الهى باشد، يك پديده بى مسمّى‌ و بى‌محتوا خواهد بود و پيامدهاى نامطلوبى را به دنبال خواهد داشت كه هيچ كس در نظام اسلامى به آن پيامدها ملتزم نخواهد بود.

وقتى حكومت، از احكام اوّليه باشد، همه لوازم و مصالح آن نيز جزو احكام اوليه مى‌باشد و در مقام تعارض با احكام، حقّ تقدّم خواهد داشت. امام راحل قدس سره در اين زمينه، پس از بيان پاره‌اى از اختيارات حكومت و نظام اسلامى، مى‌فرمايد:

حكومت ... مى‌تواند هر امرى را چه عبادى و يا غيرعبادى باشد كه جريان آن مخالف مصالح اسلام است، از آن مادامى كه چنين است، جلوگيرى كند ... آنچه گفته شده است كه شايع است مزارعه و مضاربه و امثال آنها با اين اختيارات از بين خواهد رفت، صريحاً عرض مى‌كنم كه فرضاً چنين باشد، اين از اختيارات حكومت است و بالاتر از آن هم مسائلى است. [2]

4- تقدّم مصلحت نظام:

امام خمينى قدس سره در فقاهت خود، با توجه به محوريت حكومت، همواره مصالح نظام اسلامى را در نظر مى‌گرفت، در مقام فتوا و تصميم‌گيرى، آن را بر هر چيزى مقدّم مى‌دانست و تبعيّت از آن را بر همگان لازم مى‌شمرد. [3] مصلحت نظام، در نزد امام قدس سره، «از امور مهمّه‌اى است كه گاهى غفلت از آن موجب شكست اسلام عزيز مى‌گردد.» [4] از اين رو، در فرمان خود به مجمع تشخيص مصلحت نظام، جهت‌گيرى لازم را اين‌گونه ترسيم كرد:

[1] - صحيفۀ نور، ج 20، ص 170

[2] - همان، ص 171

[3] - همان، ج 21، ص 112 و 116

[4] - همان، ج 20، ص 176