برداشت خود را از آيات و روايات- به‌طور تلويحى-، نسبت به چهار مسأله مهم و مورد ابتلا بيان كرده و واقع‌بينى، جامع‌نگرى و آزادگى خود را در استنباط صحيح و منطبق بر واقعيت‌ها به اثبات رسانده است. اين مسائل عبارتند از:

الف- مصرف زكات:

امروزه با پيشرفت تمدّن، مصارف زكات به صدها مقابل آنچه در رساله‌هاى عملى ذكر شده، رسيده است. اگر انسان بر ظواهر ادلّه، جمود ورزد و مصارف زكات را در موارد مزبور منحصر بداند، دولت اسلامى قادر به اداره جامعه نخواهد بود. از اين رو، مى‌توان گفت كه مصارف زكات تنها به فقرا و ساير امورى كه در رساله‌هاى عملى آمده، اختصاص ندارد.

ب- شرطبندى در سبق و رمايه:

شرطبندى در سبق و رمايه به تير و كمان، اسب دوانى و امثال آن كه در جنگ‌هاى سابق به كار گرفته مى‌شد، اختصاص ندارد و امروزه شامل انواع مانورها و مسابقات با سلاح‌هاى پيشرفته مى‌شود؛ زيرا اين‌گونه مسابقات، مقدمه آموزش نظامى و كسب قوّت و قدرت بر عليه دشمنان است. از اين رو، ذكر تيراندازى با تير وكمان و نيز اسب‌دوانى به‌عنوان مصداق رايج در زمان گذشته بوده‌است و در دوران ما كاربردى ندارد. جمود ورزيدن به ظاهر لفظ تير و كمان و اسب‌دوانى، اسلام را در برابر حل مسائل روز، ناكام مى‌سازد و به قدرتى ناتوان تبديل خواهد كرد.

ج- استفاده از انفال:

انفال كه معادن، جنگل‌ها، آب‌ها، درياها، زمين و محيط زيست را در برمى‌گيرد، گرچه در زمان غيبت و نيز حتى در زمان حضور امام 7 براى شيعه، حلال شده است، ليكن استفاده از آن براى همگان به هر وسيله ممكن آزاد نيست، بلكه اختيار آن با حكومت اسلامى است و حكومت، وظيفه دارد با برنامه‌ريزى دقيق و هماهنگ به نفع نسل‌هاى موجود و آينده از آن‌ها به طرز صحيح و اصولى بهره‌بردارى كند. از اين رو، تخريب آن با ماشين‌هاى پيشرفته و مُدرن و آلوده كردن محيط زيست براى ديگران جايز نيست و دولت اسلامى حق دارد از آن‌ها جلوگيرى كند، تا محيط زيست، سالم بماند و جان ميليون‌ها نفر به خطر نيفتد.

د- جواز تخريب منازل و مساجد واقع در طرح خيابان‌كشى‌ها:

خراب كردن منازل و مساجدى كه در طرح خيابان‌كشى‌ها براى حلّ معضل ترافيك و امداد رسانى، قرار