1- امام على 7 در نامه‌اى خطاب به زيادبن‌ابيه كارگزار حضرت در فارس مى‌فرمايد:

سوگند مى‌خورم به خداى عزوجل، سوگند راستين، كه اگر به من خبر رسد كه در ثروت مسلمانان خيانت كرده‌اى، كم يا زياد، چنان بر تو سخت بگيرم كه تو را اندك مال، درمانده هزينه عيال و خوار و پريشان حال كند. والسلام. [1]

2- نيز در نامه‌اى خطاب به عبداللَّه بن عباس كارگزار حضرت در بصره مى‌فرمايد:

خبر كارى از تو به من رسيده كه اگر انجام داده باشى، خدا را به خشم آورده‌اى و امانتت را تباه كرده‌اى و نافرمانى امامت را نموده‌اى و به مسلمانان، خيانت كرده‌اى. خبر رسيده كه زمينها را پاكسازى كرده‌اى و آنچه در اختيارت بود، به مصرف رسانده‌اى. حسابهايت را برايم بفرست و بدان كه حسابرسى خداوند، شديدتر است از حسابرسى مردم. والسلام. [2]

3- همچنين در نامه‌اى خطاب به قدامة بن عجلان كارگزار حضرت در «كسكر» (شهرى ميان كوفه و بصره) مى‌فرمايد:

آنچه از ثروتهاى الهى بر عهده تو است، به سوى من بفرست؛ چرا كه ثروت عمومى مسلمانان است و تو از ديگران، سزاوارتر و برخوردارتر نيستى. اى پسر قدامه! گمان برى كه ثروتهاى كسكر براى تو مباح است، مانند آنچه از پدر و مادرت به ارث برده‌اى. پس به سرعت، اموال را بفرست و خودت نزد ما بيا. ان‌شاءاللَّه. [3]

4- حضرت على 7 در دومين روز بيعت خود، در مدينه سخنرانى كرد و فرمود:

هان، اى مردم! هر چه عثمان بخشيده و هر ثروتى از ثروتهاى خدا كه هديه كرده است، به بيت المال باز خواهد گشت؛ چرا كه حقوق گذشته را چيزى باطل نسازد. اگر اين ثروتها را بيابم كه با آن، زنان به تزويج درآمده و در شهرها پراكنده شده‌اند، بى گمان آن را به جاى نخستين بازگردانم. [4]

[1] . سياست نامۀ امام على 7، محمدى رى شهرى، ترجمه مهريزى، ص 297. به نقل از انساب الاشراف، ج 2، ص 390

[2] . همان، ص 301

[3] . همان، ص 309-308

[4] . همان، ص 260-261