3- 2. وارد كردن صدمه عمدى به خود

درآمد

يكى از نبايدهاى اعضاى نيروهاى مسلح، صدمه زدن عمدى به خود است. در ماده 33 قانون مجازات جرايم نيروهاى مسلح آمده است: «هر نظامى كه براى فرار از كار يا انجام وظيفه يا تهديد فرمانده يا رئيس يا هر مافوق ديگر عمداً به خود صدمه وارد آورد ... به ترتيب زير محكوم مى‌شود. (محكوميت هايى از حبس تا مجازات محارب).

ضرورت پرهيز از صدمه عمدى به خود

صدمه عمدى به خود و يا «اضرار به نفس» از مواردى است كه منابع دينى مسلمانان را از دست يازيدن بدان باز داشته‌اند. اگر چه مستندات ياد شده، از اضرار به طور كلى و با هر انگيزه‌اى نهى مى‌كند، ليكن آن گاه كه انگيزه از آن، انگيزه منفى باشد، چنان كه در موضوع مورد بحث ما، انگيزه «فرار از انجام وظيفه و خدمت» است، در اين صورت، نهى ياد شده مضاعف خواهد بود؛ و امّا مواردى از اين مستندات كلى عبارتند از:

الف- آيات:

در سوره بقره آيه 195 آمده است: «با دست خودتان، خود را به هلاكت نيفكنيد».

بى‌شك، صدمه عمدى به خود و القاى نفس در ضرر از مصاديق به هلاكت افكندن جان با دست خويشتن است.

ب- روايات:

1- در تعاليم دينى، از جسم و جان آدمى، تعبير به امانت و وديعه الهى شده است؛ چنان كه امام على 7 در دعايى مى‌فرمايد: «خدايا از نعمتهايى كه نزد من به وديعه سپرده‌اى، جان من نخستين سپرده‌اى باشد كه از من بازستانى». [1] و نيز هر مسلمانى موظف به حفظ و نگهدارى امانت و وديعه و بازگرداندن سالم آن به صاحب وديعه است؛ چنان كه پيامبر اسلام 6 مى‌فرمايد: «از ما نيست آن كه امانت را بى اهميت شمارد و

[1] . ميزان الحكمة، ج 14، حديث 21551