ب- روايات:

1- پيامبر 6: الاقتصاد ... جزء من بضع و عشرين جزءاً من النبوّة. [1]

صرفه جويى و ميانه روى جزئى از بيست و اندى جزء نبوت است.

2- نشانه اسرافكار چهار چيز است: به كارهاى باطل مى‌نازد، آنچه را فراخور حالش نيست مى‌خورد، در كارهاى خير بى رغبت است و هر كس را كه بدو سودى نرساند، انكار مى‌كند. [2]

3- امام على 7: الاقتصاد ينمى القليل، الاسراف يغنى الجزيل. [3]

ميانه روى، مال اندك را افزون مى‌كند و اسراف، مال فراوان را به فنا مى‌برد.

4- من صحب الاقتصاد ودامت صحبته الغنى له، وجبر الاقتصاد فقره و خلله. [4]

هر كه با ميانه روى همنشين شد، همنشينى توانگرى با او دوام يافت و ميانه روى، فقر و كاستى او را جبران كرد.

5- ويح المسرف، ما ابعده عن صلاح نفسه واستدراك امره. [5]

بيچاره اسرافكار! چه دور است از اصلاح نفس و جبران كردن كار خود.

6- من اقتصد فى الغنى والفقر فقد استعدّ لنوائب الدهر. [6]

هر كه هنگام توانگرى و تهيدستى ميانه روى كند، خود را در برابر حوادث سخت روزگار آماده كرده است.

7- امام صادق 7: انّ القصد امر يحبّه‌اللَّه عزوجل وان السرف (امر) يبغضه (اللَّه‌عزوجل). [7]

ميانه روى چيزى است كه خداى عزوجل آن را دوست دارد و اسراف امرى است كه خداى عزوجل، از آن نفرت دارد.

[1] . ميزان الحكمة، ج 10، حديث 16733

[2] . همان، ج 5، حديث 8489

[3] . همان، ج 10، حديث 16717

[4] . همان، حديث 16722

[5] . همان، ج 5، حديث 8475

[6] . همان، ج 10، حديث 16725

[7] . همان، حديث 16732