واقعى آن را نمى‌گوييد. پس ما به همان آذوقه‌اى كه خود داريم بسنده مى‌كنيم.» عرض كردند: «اى امير مؤمنان! ما در ميان عرب دوستان و آشنايانى داريم. آيا ما را از اينكه به آنان هديه دهيم يا آنان را از اينكه از ما هديه بپذيرند منع مى‌فرمايى؟» حضرت فرمود:

«همه عرب دوستان شمايند و هيچ مسلمانى نبايد هديه شما را بپذيرد و چنان كه كسى از شما به زور گرفت به ما اطلاع دهيد.» عرض كردند: «اى امير مؤمنان! ما دوست داريم كه شما هديه و كرامتى ما را بپذيريد.» حضرت فرمود: «واى بر شما! ما از شما بى‌نيازتريم.» پس ايشان را ترك كرد و به راه خود ادامه داد. [1]

ج- نظر فقها:

1- علامه حلى مى‌فرمايد:

اگر كسى كه به قاضى (يا كارمند) هديه‌اى مى‌دهد، عادت هميشگى او هديه دادن به ايشان باشد، اشكالى در قبول هدايا نيست مگر منظور از هديه، تأثيرگذارى در حكم قاضى (و خدمت كارمند) باشد و اگر سابقه دادن هديه به ايشان را نداشته، قبول هديه از او حرام است. [2]

2- امام خمينى مى‌فرمايد:

رشوه گيرنده بايد رشوه را به صاحبش بازگرداند هر چند آن را تحت عناوينى نظير هبه، هديه يا هر عنوان ديگرى گرفته باشد. [3]

3- مقام معظم رهبرى در پاسخ به استفتائات گوناگون درباره قبول هديه از سوى كارمندان مى‌فرمايد:

قبول هر گونه هديه‌اى از مراجعه كنندگان به هر عنوانى كه باشد براى آنان جايز نيست؛ زيرا باعث فساد و سوء ظن به آنان و تشويق و تحريك افراد طعمكار به عمل نكردن به قانون و تضييع حقوق ديگران مى‌شود. [4]

[1] . ميزان الحكمة، ج 14، حديث 21184

[2] . تحرير الاحكام (ط. ق)، ج 2، ص 180

[3] . تحرير الوسيله، ج 2، ص 406

[4] . رساله اجوبة الاستفتائات، ج 2، ص 55، س 158