و اين در حالى است كه ما موظف‌ايم به رعايت دورانديشى و احتياط در همه امور و رعايت نكات ايمنى مربوط به آن؛ چنانكه در احاديثى مى‌خوانيم:

امام على 7: غاية الحزم الاستظهار. [1]

احتياط نهايت دور انديشى است.

امام الصادق 7: خذ بالاحتياط فى جميع ما تجد اليه سبيلا. [2]

در همه كارها محتاط باش.

امام الرضا 7: من استحزم ولم يحذر فقد استهزأ نفسه. [3]

كسى كه بخواهد دور انديشى كند امّا محتاط و بر حذر نباشد، خود را مسخره كرده است.

البته رعايت دور انديشى و جوانب احتياطى تا جايى است كه آدمى از فضيلت شجاعت محروم نشود و رذيلت ترس و بزدلى دچار نگردد؛ چنان كه امام عسكرى 7 مى‌فرمايد:

انّ ... للحزم مقداراً، فان زاد عليه فهو جبن. [4]

دور انديشى و احتياط اندازه‌اى دارد كه اگر از آن فراتر رود بزدلى است.

ج- سيره:

بررسى سيره نظامى معصومين 7 حاكى از رعايت نكات ايمنى و احتياطى در رزم و توصيه آن به ديگران است كه به مواردى اشاره مى‌گردد:

1- هنگام لشكر كشى سپاه اسلام به تبوك، پيامبر تأكيد مى‌فرمايد كه فقط كسى با ما همراه شود كه وسيله مركب نيرومند دارد. مردى سوار بر شتر جوان سركشى، همراه سپاه مى‌شود و در ميان راه، در سُويداء، شتر او را به زمين مى‌زند و مى‌ميرد. مردم مى‌گويند: شهيد است! شهيد است! پيامبر كسى را مى‌فرستد تا اعلام كند كه «به بهشت فقط انسان مؤمن در مى‌آيد و هيچ نافرمانبردارى به بهشت در نمى‌آيد. [5]

[1] . همان، ج 3، حديث 3749

[2] . همان، حديث 4496.

[3] . همان، حديث 3756

[4] . همان، حديث 3713

[5] . المغازى، ج 3، ص 994-995.