8- 2. اسير گرفتن پيش از غلبه بر دشمن‌

درآمد

اسير گرفتن و بر خورد انسانى با اسيران امرى مجاز و لازم است؛ ليكن اين در صورتى مجاز است كه اطمينان كامل از پيروزى بر دشمن حاصل مى‌شود.

ضرورت پرهيز از اسير گرفتن پيش از غلبه بر دشمن‌

پرهيز از اسيرگرفتن پيش از غلبه بر دشمن از موارد مورد تأييد و تأكيد در منابع دينى ما است، از جمله:

الف- آيات:

1- خداوند در سوره انفال آيه 67 درباره زمان اسير گرفتن مى‌فرمايد:

هيچ پيامبرى حق ندارد اسيران جنگى داشته باشد، تا به اندازه كافى جاى پاى خود را در زمين محكم كند و ضربه‌هاى كارى و اطمينان بخش بر پيكر دشمن وارد سازد.

اين آيه، مسلمانان را توجه به اين نكته حساس جنگى مى‌دهد كه هيچ گاه مسلمانان پيش از شكست كامل دشمن نبايد به فكر گرفتن اسير باشند؛ زيرا چنانكه از پاره‌اى از روايات استفاده مى‌شود، برخى مسلمانان تازه كار در ميدان بدر سعى داشتند دشمن را تا ممكن است اسير كنند، براى اينكه طبق معمول جنگهاى آن روز، پس از خاتمه جنگ، مبلغ قابل ملاحظه‌اى به نام فديه يا فداء بگيرند و اسيران را در مقابل آن آزاد كنند. اين كار ممكن است گاه كار خوبى محسوب شود؛ ولى قبل از اطمينان كامل از شكست دشمن كار خطرناكى است؛ زيرا مشغول شدن به گرفتن اسيران و بستن دستهاى آنها و انتقال آنان به يك محل مناسب در بسيارى از اوقات، جنگجويان را از اصل هدف جنگ باز مى‌دارد، و چه بسا به دشمن زخم خورده امكان مى‌دهد كه حملات خود را تشديد كند و جنگجويان را در هم بكوبد. [1]

[1] . تفسير نمونه، ج 7، ص 244