«سِبابُ الْمُؤْمِنِ فُسُوقٌ، وَ قِتالُهُ كُفْرٌ، وَ اكْلُ لَحْمِهِ مَعْصِيَةٌ، وَ حُرْمَةُ مالِهِ كَحُرْمَةِ دَمِهِ» [1]

دشنام‌گويى به مؤمن فسق است، جنگيدن با او كفر است، خوردن گوشتش [به‌وسيله غيبت‌] گناه است و احترام مال او مانند احترام خون اوست.

همچنين فرمود:

«سِبابُ الْمُؤْمِنِ كَالْمُشْرِفِ عَلَى الْهَلَكَةِ» [2]

دشنام‌گويى مؤمن چون قرار گرفتن در پرتگاه هلاكت است.

3. اذيت و آزار

كاركنان سازمان بايد در حيطه كارى براى يكديگر ايجاد مزاحمت نكنند و موجبات اذيت و آزار آنان را فراهم نسازند. حضرت امام (ره) مى‌فرمايد:

اذيت و آزار مؤمنين از بزرگ‌ترين گناهان كبيره است. [3]

استفتا: آيا صحيح است هر هفته در بيمارستان‌ها در يكى از روزهاى هفته به ناخن‌هاى بهياران نگاه شود تا بلكه ان شاءالله يكى از آثار طاغوتى از بين برود؟

جواب- حق تفتيش و مزاحمت ندارند، ولى بهياران بايد ضوابط اسلامى و مقررات استخدامى بيمارستان را مراعات نمايند. [4]

گواهى ندادن‌

در محيط كارى و اجتماعى گاهى ضرورت اقتضا مى‌كند كه انسان براى اثبات حق و ابطال باطل سكوت نكند و آنچه مى‌داند پوشيده ندارد؛ زيرا كتمان شهادت؛ يعنى پوشيده داشتن و

[1] . وسائل الشيعه، ج 8، ص 610

[2] . همان، ص 611

[3] . كلمات قصار، ص 83

[4] . استفتاءات، ج 2، ص 622