در راه خداست.

حضرت امام خمينى قدس سره نيز مى‌فرمايد:

كار كردن هم يك عبادتى است و شايد از بسيارى از مستحبّات بالاتر باشد. [1]

و نيز خطاب به پاسداران انقلاب اسلامى مى‌فرمايد:

شما الآن پاسدار اسلام هستيد، از همه جهات پاسدارى كنيد تا اين‌كه همه چيزتان در خدمت اسلام باشد، وقتى اين‌طور شد، شما يك لشكرى هستيد مثل لشكر اسلام، در اين موقع نه تنها نمازتان بلكه همه كارهايتان عبادت است. [2]

با اين وصف، همه مراكز كار و فعاليت، همچون مراكز عبادت بايد از حرمت و نزاكت آكنده باشد، كارگزاران با خويشتن و ارباب رجوع، مؤدّب و متين برخورد كنند و هرگز زبان خود و محيط محترم كار را به ياوه‌گويى و فحش و ناسزا آلوده نسازند. پيامدهاى ناهنجار اين كار، در روايات اهل بيت : چنين بيان شده است؛

1- حربه انسان‌هاى پست است؛ امام باقر 7 مى‌فرمايد:

«سِلاحُ اللِّئامِ قَبيحُ الْكَلامِ» [3]

2- فاصله با رهبر اسلام را بيشتر مى‌كند؛ نقل شده كه رسول اكرم 6 فرمود:

«الا اخْبِرُكُمْ بِابْعَدِكُمْ مِنّى‌ شَبَهاً؟ قالُوا بَلى‌ يا رَسُولَ اللَّهِ. قالَ الْفاحِشُ الْمُتَفَحِّشُ الْبَذى‌ءُ» [4]

آيا شما را آگاه نسازم از اين‌كه كدامتان كمترين شباهت را به من دارد؟ گفتند: چرا يا رسول‌الله. فرمود: شخص ناسزاگوى بددهان زشت گفتار.

3- تنفّر ديگران را برمى‌انگيزد؛ همان حضرت فرمود:

«انَّ مِنْ شَرِّ عِبادِ اللَّهِ مَنْ تُكَرَهُ مُجالَسَتُهُ لِفُحْشِهِ» [5]

[1] - صحيفۀ نور، ج 11، ص 180

[2] - همان، ج 12، ص 191

[3] - بحارالانوار، ج 78، ص 185

[4] - اصول كافى، ج 2، ص 292

[5] - همان، ص 325