كسى كه
مردم را با عيبهايشان هدف قرار دهد، مردم او را با نسبتهاى ناروا هدف قرار
مىدهند.
3- رازدارى
پنهانكارى
و مخفى نگهداشتن برخى از امور زندگى، از پديدههاى رايج ميان انسانها و حتّى
برخى از حيوانات است و شريعت مقدّس اسلام نهتنها آن را به رسميت شناخته بلكه بر
تحكيم و تقويت آن نيز تأكيد كردهاست. امير مؤمنان 7 دراين راستا
مىفرمايد:
«انْفَرِدْ بِسِرِّكَ وَ لا تُودِعْهُ حازِماً فَيَزِلُّ وَ لا
جاهِلًا فَيَخُونُ»[2]
رازت را
در انحصار خود بدار و آن را به زيرك مسپار كه مىلغزد و به نادان هم مسپار كه
خيانت مىورزد.
حيطهبندى اسرار
رازهايى
را كه در اختيار انسان قرار مىگيرد مىتوان به فردى، خانوادگى، سازمانى، مردمى و
ملّى تقسيم كرد كه هر يك را به اختصار توضيح مىدهيم.
الف-
فردى: امكان دارد هر كسى در زندگى شخصى خود اسرارى داشته باشد كه دوست دارد براى
هميشه ميان او و خدا محفوظ بماند و هيچ كس از آنها آگاه نگردد، حتّى همسر،
فرزندان و پدر و مادر خود را نيز محرم آن راز نداند.
ب-
خانوادگى: در جمع خانواده و خاندان نيز مطالبى بهعنوان اسرار، مطرح است كه بايستى
از بيگانگان و گاه از ديگر اعضاى خاندان يا برخى از اعضاى خانواده پنهان داشته شود
و ديگران از آن آگاه نگردند؛ بهطور مثال ممكن است ميان زن و شوهر، پدر و