زيرا غضب، خلوص عمل را معيوب مى‌كند. حضرت امير در پاسخ به پرسش پيامبراكرم 6 در باره مكثى كه در به قتل رساندن عمربن عبدود داشت، عرض كرد:

او به مادرم دشنام داد و بر صورتم آب دهان انداخت و من ترسيدم قتل او در آن هنگام براى ارضاى نفسم باشد، از اين رو، او را رها كردم تا به خود آمدم، آنگاه او را به قتل رساندم. [1]

[1] . مستدرك الوسائل، ج 3، ص 220