غيبت‌

مفهوم غيبت‌

اسلام بر اخوت، الفت و همدلى ميان مسلمانان تأكيد زيادى كرده است و از هر عاملى كه اصل اخوت اسلامى را آسيب‌پذير كند، منع كرده است.

به نظر مى‌رسد كه غيبت يكى از همان عواملى است كه در ايجاد تفرقه، بدبينى و نفاق نقش عمده‌اى دارد و حرمت شديد آن در شرع نيز به دليل نقش زيانبار فردى و اجتماعى است كه در پى دارد. با اين حال، امور و رخدادهايى وجود دارد كه غيبت كردن در باره آنها حرمت ندارد، زيرا در بردارنده مصالحى است كه مفسده غيبت را تدارك و جبران مى‌كند و عقوبت و حرمت را بر مى‌دارد. براى مثال، به هنگام انجام مأموريت ممكن است مأموران مجبور شوند از كسى يا كسانى غيبت نمايند، آيا اين كار جايز است؟

هدف از طرح آنچه در پى مى‌آيد، روشن شدن ابعاد چنين ابهامات است.

اگر كسى نزد شما از شخصى كه غايب است و شما او را مى‌شناسيد، بدگويى كند، گفتار او را غيبت مى‌نامند، خواه اين بدگويى مربوط به عيوب جسمانى آن فرد باشد، خواه مربوط به اخلاق، اعمال و گفتار او و يا امورى كه مربوط به اوست مانند لباس، خانه، فرزندان و غيره.