غيبت اختصاص به زبان ندارد، بلكه با اشاره دست، چشم، ابرو و نوشتن نيز محقق مى‌شود. دليل و شاهد اين مطلب، روايات زيادى است كه به بعضى از آنها اشاره مى‌كنيم:

1. در وصيت پيامبر 6 به ابوذر چنين آمده است:

قُلْتُ: يا رَسُولَ اللَّه مَا الْغيبَةُ؟ قالَ 6 ذِكْرُكَ أَخاكَ بِما يَكْرَهُ. قُلْتُ:

يا رَسُولَ اللَّه فَانْ كانَ فيهِ الَّذى‌ يُذْكَرُبِه‌؟ قالَ 6 اعْلَمْ انَّكَ اذا ذَكَرْتَهُ بِما هُوَ فيهِ فَقَدْ اغْتَبْتَهُ وَ اذا ذَكَرْتَهُ بِما لَيْسَ فيهِ فَقَدْ بَهَتَّهُ [1]

به حضرت رسول 6 عرض كردم، غيبت چيست؟ فرمود: ياد نمودن تو است برادر (دينى)، خود را به چيزى كه كراهت دارد. گفتم: اى رسول خدا 6 اگر آنچه از عيب و نقص ياد مى‌شود، در او وجود داشته باشد، باز هم غيبت است؟ فرمود: بدان كه هر گاه ياد كنى او را به چيزى كه در او هست، پس غيبتش نموده‌اى و هر گاه ياد كنى به وصفى كه در او نيست، پس در حقيقت به او بهتان زده‌اى.

2. روايت شده كه زنى بر عايشه وارد شد، وقتى كه روى برگرداند كه برود، عايشه با دست اشاره كرد كه قدّ او كوتاه است. رسول خدا 6 به عايشه فرمود: با اين كار از او غيبت نمودى. [2]

قرآن كريم مى‌فرمايد:

(وَلا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ انْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخيهِ مَيْتاً فَكَرِهْتُمُوهُ) [3]

[1] . چهل حديث، امام خمينى، ص 257

[2] . «روى دَخَلَتْ‌ عَلٰى عٰائِشَةَ‌ إِمْرَأَةٌ‌ فَلَمّٰا وَلَّتْ‌، اوْمَأَتْ‌ بِيَدِهٰا انَّها قَصيِرَةٌ‌. فَقٰالَ‌ رَسُولُ‌ اللّٰه6 قَدْ اغْتَبْتِهٰا» جامع السعادات، ج 2، ص 214

[3] . حجرات ( 49)، آيۀ 12