غيبت يكديگر نكنيد، آيا كسى از شما دوست دارد گوشت برادر خود را در حالى كه مرده است، بخورد؟ حتماً اين كار را ناپسند مى‌شماريد.

در اين آيه، غيبت در حكم خوردن گوشت مرده برادر تلقى شده است.

تشبيه به مرده شايد از جهت غايب بودن شخص موردنظر باشد و حكمت اين تشبيه شايد اين باشد كه انسان معمولًا حسن و قبح امور غير محسوس را كمتر درك مى‌كند و قبح غيبت نيز از اين مقوله است. از اين رو، قرآن كريم زشتى غيبت را به امر محسوسى تشبيه كرده كه همگان از آن تنفر دارند و آن، خوردن گوشت مرده برادر است.

غيبت از دو جهت گناه شمرده مى‌شود: نخست از جهت حق الهى و شكستن قانون خدا، و دوم، به لحاظ حق مردم. بنابراين، شخص غيبت كننده هم بايد خدا را راضى كند و هم كسى را كه از او غيبت كرده است. دليل بر اين مطلب، روايات فراوانى است كه در متون اسلامى آمده و در زير به بعضى از آنها اشاره مى‌كنيم.

1. پيامبر 6 در باره شدت گناه غيبت نسبت به گناهان ديگر فرمود:

... وَ الْغَيْبَةُ لا تُغْفَرُ حَتَّى يَغْفِرَها صاحِبُها (1)

... گناه غيبت بخشيده نمى‌شود، مگر آنكه شخص غيبت شده او را ببخشايد.

2. رسول خدا 6 فرمود:

يُؤْتى بِاحَدٍ يَوْمَ الْقِيامَةِ يُوقَفُ بَيْنَ يَدَىِ اللَّهَ عَزَّوَجَلَ وَ يُدْفَعُ الَيْهِ كِتابُهُ فَلا يَرْى‌ حَسَناتِهِ فَيَقُولُ: الهىِ لَيْسَ هذا كِتابى! فَانّى لا ارى فيها طاعَتى،