تا امكان دخل و تصرف در زمين از او سلب گردد [1]؛ چنانكه مضامين بعضى از روايات نيز بر همين معنا دلالت دارند. [2]

پيامبر اكرم 6 فرمود:

كسى كه ثروتى داشته باشد، و حق مردم را ندهد زندانى كردن او مجاز و مباح است. [3]

مردى را كه از گوش كسى گوشواره‌اى ربوده بود، نزد حضرت على 7 آوردند، حضرت به او فرمود: «اين عمل فسق آشكار است.» سپس آن شخص را تنبيه و زندانى كرد. [4]

در اسلام عقوبات شرعى فقط شامل افراد بالغ، عاقل، قادر و مختار مى‌شود و هدف از تشريع آن نيز انتقام‌جويى و يا ارضاى تمايلات شخصى و ياگروهى يا انجام امور تعبدى و تقرب محض نيست، بلكه غرض اين است كه با اعمال آن، فساد و ناروايى از جامعه اسلامى زدوده گردد و جامعه اسلامى به مصونيت اخلاقى و اعتقادى دست يافته و فرد مورد نظر نيز عبرت گرفته و خود را اصلاح نمايد و در صورت بى‌گناهى از او رفع اتهام گردد. مهم آن است‌كه آنچه انجام مى‌شود در چارچوب قوانين موجود جامعه اسلامى و در جهت رهنمودها، احكام و فرامين مقام شامخ ولايت باشد.

[1]. ر. ك: تفسير مجمع البيان و تبيان، ذيل آيۀ ياد شده

[2] . ر. ك: تفسير صافى، ذيل آيۀ ياد شده

[3] . سنن ابى داود، ج 3، ص 313

[4] . وسائل الشيعه، ج 3، ص 439