امام صادق 7 فرمود:

بر حاكم اسلامى است كه زندانيان بدهكار را روز جمعه و عيد به نماز بفرستد و بعد از نماز جمعه و عيد آنها را به زندان باز گرداند. [1]

در باره ارضاى ميل جنسى زندانى بايد تدابيرى انديشيده شود تا از بعضى ناهنجاريها جلوگيرى شود، چنانكه منقول است كه حضرت على 7 زمانى كه دستور داد فردى را زندانى نمايند، در برابر تقاضاى او مبنى بر همراهى همسرش با وى، اجازه داد كه همسر او نيز همراه او باشد. [2]

چنانچه اولياى زندانى مايلند غذا، لباس و غيره در اختيار او قرار دهند لازم است تا حدّ امكان با آنها همكارى و مساعدت شود. حضرت على طى نامه‌اى به رفاعه (قاضى اهواز) فرمود: اگر براى «ابن‌هرمه» (او بازرس بازار اهواز بوده و خلافى مرتكب گرديد كه منتهى به دستگيرى و حبس او شد.) غذا، نوشيدنى، لباس و رختخواب آورده‌اند جلوگيرى نكنيد و دستور دهيد زندانيان را شب براى گردش به حياط زندان ببرند. [3]

برخى از فقها شركت زندانى در تشييع جنازه نزديكان خود و يا بردن او به منزل در حالت بيمارى را جايز دانسته واشتغال به كار در بيرون زندان براى تأمين معاش خانواده و پرداخت بدهيها را بلامانع مى‌دانند. [4]

حضرت على 7 زندانى را به انجام تكاليف دينى، سواد آموزى و تعليم قرآن موظف مى‌ساخت و در صورت تخلف، آنها را تأديب و تعزير مى‌كرد. [5]

[1] . وسائل الشيعه، ج 18، ص 221

[2] . دراسات فى ولاية الفقيه، ج 2، ص 490

[3] . دعائم الاسلام، ج 2، ص 532

[4] . احكام السجون، ص 124

[5] . همان