جان يا آبروى خود و يا مؤمن ديگر خطر نداشته باشد، واجب است گوينده اين كلام را بكشد. اگر كشتن اين شخص خطرى براى مال قابل‌اعتناى قاتل يا مؤمن ديگرى داشته باشد، جايز است كشتن او را ترك كند. براى كشتن چنين شخصى نياز به اجازه امام 7 يا نايب او نيست. ناسزا گفتن به ائمه : نيز حكم ناسزا گفتن به پيامبر 6 را دارد. در اينكه ناسزا گفتن به حضرت فاطمه زهرا 3 حكم ناسزا گفتن به پيامبر 6 را دارد وجهى است و اگر اين ناسزا گفتن به ناسزاى پيامبر 6 برگردد، بلا اشكال كشته مى‌شود. [1]

هركس ادّعاى پيامبرى كند، كشتن او واجب است و بر شنونده آن كلام مباح است مدعى را بكشد، مگرآنكه براى او خطرى داشته‌باشد، چنانچه در قبل گفته شد. هر كس در ظاهر مسلمان باشد و بگويد نمى‌دانم كه پيامبر 6 راستگوست يا نه، كشته مى‌شود. [2]

اهانت كردن به مقدسات اسلامى در شرايط عادى به هيچ وجه جايز نيست. اگر براى نفوذ در يك تشكيلات چاره را در اين ببيند كه با اهانت كردن به مقدسات، صداقت خود را نسبت‌به افراد آن تشكيلات ثابت كند، چنين كارى جايز نيست، ضرورتى ندارد كه براى ورود در يك تشكيلات از اين راه استفاده كند. اگر بعد از نفوذ در يك تشكيلات در مراحلى از كار به وى مشكوك شوند، جايز نيست با اهانت به مقدسات اسلام عدم وابستگى خود را به نظام جمهورى اسلامى ثابت كند.

[1] . تحرير الوسيله، ج 2، ص 476

[2] . همان