تفسير مذهب به شيوه‌اى كه با الحاد سازگار باشد و امثال آن، تقيّه جايز نيست. [1]

2. تقيه كننده از كسانى باشد كه در بين مردم موقعيت مذهبى بالايى دارد، به طورى كه اگر او بعضى از محرمات را از باب تقيّه به جا آورد يا بعضى از واجبات را ترك كرد، اين كار موجب سستى عقيده مردم نسبت به مذهب شود. در اين موارد تقيّه جايز نيست، [2] مثل اينكه به عالم بزرگى بگويند بايد فلان گناه كبيره را انجام دهى.

3. مهمتر از اين دو مورد، موردى است كه يكى از اصول اسلام يا اصول مذهب يا ضروريات دين، در معرض زوال و تغيير قرار گيرد، مثل اينكه بخواهند احكام ارث، طلاق، نماز، حج و غيره را تغيير دهند. در اين موارد تقيّه جايز نيست، زيرا تقيّه براى حفظ و بقاى احكام مذهب است نه اينكه خود، موجب انهدام احكام مذهب شود. [3]

4. در باب خون است كه به هيچ وجه جايز نيست از باب تقيّه خون كسى ريخته شود. [4]

ز- قاعده تزاحم‌

تعريف و اقسام تزاحم‌

تزاحم عبارت است از دو حكم مجعول كه هر دو ملاك و مصلحت دارند و به طور غالب نيز مانعى جز ناتوانى مكلّف در فعليت بخشيدن‌

[1] . الرسائل، ص 177

[2]. همان، ص 178

[3] . همان

[4] . همان، ص 180