اگر در وقت نماز يوميّه، نماز آيات هم بر انسان واجب شود، چنانچه براى هر دو نماز وقت دارد هر كدام را اوّل بخواند اشكال ندارد و اگر وقت يكى از آن دو تنگ باشد بايد اوّل آن را بخواند و اگر وقت هر دو تنگ باشد، بايد اوّل نماز يوميّه را بخواند. [1]

اگر در بين نماز بفهمد كه وقت نماز آيات تنگ است، چنانچه وقت نماز يوميّه هم تنگ باشد، بايد آن را تمام كند و بعد نماز آيات را بخواند و اگر وقت نماز يوميه تنگ نباشد، بايد آن را بشكند و اوّل نماز آيات و بعد نماز يوميه را به جا آورد. [2]

اگر در بين نماز آيات بفهمد كه وقت نماز يوميه تنگ است، بايد نماز آيات را رها كند و مشغول نماز يوميّه شود و بعد از آنكه نماز را تمام كرد، پيش از انجام كارى كه نماز را به هم بزند، بقيه نماز آيات را از همان جا كه رها كرده، بخواند. [3]

ح- قاعده اصالة الصحه‌

تعريف‌

اصالة الصحه عبارت است از حكم به صحت عملى كه از ديگرى صادر شده و ترتيب آثار صحت بر آن عمل، وقتى كه شك در صحت آن داشته باشيم، چه اين عمل عبادى باشد و چه عقد باشد و چه ايقاع. براى مثال، اگر ديديم كسى بر ميّتى نماز خواند و شك كرديم نمازى كه خوانده صحيح بوده يا نه، مى‌توانيم حكم به صحت نماز كنيم و آثار صحت را بر

[1] . همان، مسأله 1503

[2] . همان، مسأله 1504

[3] . همان، مسأله 1505