اسلامى تا حد توان بايد به كمك مسلمانان مظلوم بشتابد و از آنان دفاع نمايد. [1]

بديهى است جنگ دفاعى نه تنها مشروع است بلكه از ضروريات زندگى بشر به شمار مى‌رود، و مخالفت با جنگ دفاعى، طرفدارى از ذلت و تسليم شدن در برابر زور و قلدرى است. آرى جنگ تجاوزكارانه بد است و اگر مسيحيت قانون جنگ و جهاد ندارد، براى اين است كه مسيحيت كنونى قوانين و مقررات اجتماعى- سياسى ندارد تا قانون جهاد هم داشته باشد. مسيحيت كنونى جز مشتى اندرز و دستورهاى اخلاقى نيست، اما اسلام دينى است داراى قوانين اجتماعى، اقتصادى، سياسى و ... و طرفدار تشكيل حكومت بر مبناى دين الهى است و البته چنين دينى، قوانين نظامى و جهاد نيز دارد.

2- جهاد ابتدايى و آن جنگيدن با مشركان و كافران است بعد از دعوت آنان به پذيرش دين حق و حاكميت نظام اسلامى و عدم قبول آنان جهاد ابتدايى واجب كفايى است و شرايط وجوبش عبارتند از: عقل، بلوغ، مرد بودن، بنابراين بر زنان جهاد نيست، توانايى، بنابراين بر كور و لنگ، زمين‌گير، پير فرتوت، مريض و فقيرى كه هزينه تهيه اسلحه و رفتن به جهاد را ندارد، واجب نيست.

آيا مشروعيت جهاد ابتدايى مشروط به اذن امام 7 يا نايب خاص و يا عامش است؟

پاسخ: ترديدى نيست كه در عصر حضور امام معصوم 7، اذن وى شرط مشروعيت جهاد است؛ اما در عصر غيبت، بعضى از فقها همانند امام خمينى رحمه الله فرمان جهاد ابتدايى را از مختصات امام معصوم [2] مى‌دانند و برخى ديگر همانند صاحب جواهر بر اين نظرند كه عموم ولايت فقيه در زمان غيبت شامل جهاد نيز مى‌شود و مشروعيت و وجوب جهاد به اذن فقيه جامع الشرايط [3] بستگى دارد.

در هر صورت جهاد ابتدايى نيز صورى دارد كه عبارتند از:

الف- جهاد با مشركان غير اهل كتاب كه اول بايد به پذيرش توحيد و اسلام دعوت شوند، پس اگر از قبول آن، سرباز زدند، بايد با آنان جنگيد تا اسلام را بپذيرند يا كشته شوند.

قرآن كريم مى‌فرمايد:

[1] - ر. ك. نساء (4)، آيه 75

[2] - ر. ك. تحرير الوسيله، ج 1، ص 415

[3] - ر. ك. جواهرالكلام فى شرح شرايع الاسلام، ج 21، ص 11