نفوذ آن‌ها در ميان مسلمين گردد. [1]

2- تولّى، اسلام از مسلمانان مى‌خواهد همديگر را دوست بدارند و به ولايت و سرپرستى خدا و پيامبرش و جانشينان وى گردن نهاده و رشته محبتشان را در دل داشته باشند. پيامبر اكرم 6 مى‌فرمايد:

داستان اهل ايمان در پيوند مهربانى و در عواطف ميان خودشان، داستان پيكرى است كه اگر عضوى به درد آيد، ساير اعضا با تب و بى‌خوابى با او همراهى مى‌كنند. [2]

قرآن كريم نيز خطاب به مسلمانان مى‌فرمايد:

سرپرست و ولى شما تنها خداست و پيامبر او و آنان كه ايمان آورده‌اند؛ همان‌ها كه نماز را برپا مى‌دارند و در حال ركوع، زكات مى‌دهند. [3]

در اين آيه از مسلمانان خواسته شده ولاى رهبرى و سرپرستى خدا و پيامبر 6 و اهل بيتش [4] را بپذيرند و در عصر غيبت به مقتضاى ضرورت تشكيل حكومت بر پايه قوانين الهى، وظيفه همگان بر تولى و پذيرش سرپرستى حاكميت فقيه عادل بر جامعه و طرد رهبران تهبكار است.

ابعاد تولّى و تبرّى‌

از آنچه گفته شد روشن گرديد كه تولى و تبرى ابعاد گسترده‌اى دارد كه عبارتند از:

الف- بُعد عقيدتى؛ به اين معنا كه يك مؤمن بايد از نظر عقيده خود را به خداى يگانه وابسته بداند و خود را تحت ولايت و تدبير او قرار دهد و از همه مظاهر دروغين ولايت چون شيطان و طاغوت تبرّى جويد.

ب- بُعد سياسى؛ انسان با ايمان از نظر شؤون اجتماعى- سياسى نيز بايد زير نظر

[1] - تفسير نمونه، ج 24، ص 33

[2] - بحارالانوار، ج 61، ص 150

[3] - مائده (5)، آيه 55 و نيز ر. ك. شورى، آيه 23

[4] - در جاى خود به اثبات رسيده كه اين آيه دربارۀ على 7 نازل شده است. ر. ك. تفسير نمونه، ج 4، ص 422